Monthly Archives

juni 2014

Persoonlijk & Intiem

Dement. Mijn moeder wordt geweldig verzorgd in verpleeghuis.

22 juni 2014
in het verpleeghuis
kantelde het beeld
verzorgers van mijn moeder
wat zijn jullie lief

moeder, echtgenote, dochter

Ik, 56-jarig 50+meisje ben een gelukkig getrouwde werkende moeder met een studerende zoon, een nog thuiswonende puberdochter en een demente moeder.

Herkenbaar?

Deze week is mijn mammie 89 jaar geworden. Ze heeft al jaren afasie.

Geen woord meer mee te wisselen.

Kent ze me nog?

Maandenlang heeft ze hartverscheurend gehuild. Tranen drupten op de vloer.

Tegenwoordig bijna niet meer.

Ik weet eigenlijk niet wat dat met me gedaan heeft. Nog geen plek gegeven?

Ik weet wel dat ik hier niet op voorbereid was.

mama, jij was ook moeder, echtgenote en dochter

Mama zwom elke week. Ze was het oudste lid van de sportschool.

Ging op een debat club en op Engelse conversatieles. En dat terwijl ze ook zonder afasie geen prater was.

Ze verzamelde ordners vol knipsels over gezonde voeding. Over apparaten en preparaten die haar ouderdomshandicaps konden verminderen.

Wat de dokter van de Telegraaf te zeggen had over macula degeneratie of de allerlaatste vernieuwingen op het gebied van gehoortoestellen: mijn moeder was ervan op de hoogte.

in het verpleeghuis

Nu loopt ze krom (nooit gedacht!) en schuifelt wat door de gangen.

Ze heeft een lieve echtgenoot/broer opgedaan in het verpleeghuis.

Wout is nooit ver weg en houdt een oogje op haar.

„Waar ga je met haar naar toe, ik vertrouw je voor geen cent” zegt hij tegen echtgenoot B. als hij met mama richting lift gaat.

Ik loop mijn moeders kamer binnen en daar staat hij in zijn luier met zijn broek op de knieën.

Hij is lief voor haar. Als ik mama terugbreng van weggeweest lichten zijn ogen op.

Hij aait over haar hand. „Liefde voor het leven” zegt hij dan „en misschien wel meer”.

Soms is zij zijn zus, soms zijn overleden vrouw. Maakt niet uit….het is fijn om te zien dat er ook in deze schemerwereld diep menselijk contact kan zijn.

verpleeghuispersoneel: chapeau!

En bijna altijd is Marja er, de verzorgende van „Fresialaantje”.

Mensen zoals Marja en haar collega’s kende ik niet. Ik wordt zo blij van hen.

Een bewoner onder de poep, zij draaien er hun hand niet voor om. Als het moet gewoon twee keer per dag ff onder de douche.

Nog nooit iemand overdag in pyjama gezien.

In de huiskamer met open keuken wordt elke dag vers gekookt.

Met dank aan de bezorgdienst van AH.

gedicht

mama

mijn hoofd in je schoot
over je schouder, gezicht in je nek
transpiratielucht van fris en jong en energiek

wat ben je lief
wat ben je mooi
iedereen kijkt naar je

ik hef mijn hoofd
kijk naar je omhoog

oneindige gang met murmelende wezens
handen wrijven langs de wand
spruitjeslucht is er heilig bij

in je kamer
komt me tegemoet

daardoorheen breekt bleek
fris en jong en energiek

Heldinnen & Other Animals

Mijn demente moeder wordt geweldig verzorgd in verpleeghuis

22 juni 2014
in het verpleeghuis
kantelde het beeld
verzorgers van mijn moeder
wat zijn jullie lief

moeder, echtgenote, dochter

Ik, 56-jarig 50plusmeisje, ben een gelukkig getrouwde werkende moeder met een studerende zoon, een nog thuiswonende puberdochter en een demente moeder.

Herkenbaar?

Deze week is mijn mammie 89 jaar geworden. Ze heeft al jaren afasie.

Geen woord meer mee te wisselen.

Kent ze me nog?

Maandenlang heeft ze hartverscheurend gehuild. Tranen drupten op de vloer.

Tegenwoordig bijna niet meer.

Ik weet eigenlijk niet wat dat met me gedaan heeft. Nog geen plek gegeven?

Ik weet wel dat ik hier niet op voorbereid was.

mama, jij was ook moeder, echtgenote en dochter

Mama zwom elke week. Ze was het oudste lid van de sportschool.

Ging op een debat club en op Engelse conversatieles. En dat terwijl ze ook zonder afasie geen prater was.

Ze verzamelde ordners vol knipsels over gezonde voeding. Over apparaten en preparaten die haar ouderdomshandicaps konden verminderen.

Wat de dokter van de Telegraaf te zeggen had over macula degeneratie of de allerlaatste vernieuwingen op het gebied van gehoortoestellen: mijn moeder was ervan op de hoogte.

mijn demente moeder wordt nu verzorgd in een verpleeghuis

Nu loopt ze krom (nooit gedacht!) en schuifelt wat door de gangen.

Ze heeft een lieve echtgenoot/broer opgedaan in het verpleeghuis.

Wout is nooit ver weg en houdt een oogje op haar.

„Waar ga je met haar naar toe, ik vertrouw je voor geen cent” zegt hij tegen echtgenoot B. als hij met mama richting lift gaat.

Ik loop mijn moeders kamer binnen en daar staat hij in zijn luier met zijn broek op de knieën.

Hij is lief voor haar. Als ik mama terugbreng van weggeweest lichten zijn ogen op.

Hij aait over haar hand. „Liefde voor het leven” zegt hij dan „en misschien wel meer”.

Soms is zij zijn zus, soms zijn overleden vrouw. Maakt niet uit….het is fijn om te zien dat er ook in deze schemerwereld diep menselijk contact kan zijn.

verpleeghuispersoneel: chapeau!

En bijna altijd is Marja er, de verzorgende van „Fresialaantje”.

Mensen zoals Marja en haar collega’s kende ik niet. Ik wordt zo blij van hen.

Een bewoner onder de poep, zij draaien er hun hand niet voor om. Als het moet gewoon twee keer per dag ff onder de douche.

Nog nooit iemand overdag in pyjama gezien.

In de huiskamer met open keuken wordt elke dag vers gekookt.

Met dank aan de bezorgdienst van AH.

Link

Verpleeghuis Hoge Veld: http://www.wzh.nl/hogeveld?gclid=CNOCldikjb8CFUMUwwodFQ8AvQ

Gedicht

mama

mijn hoofd in je schoot
over je schouder, gezicht in je nek
transpiratielucht van fris en jong en energiek

wat ben je lief
wat ben je mooi
iedereen kijkt naar je

ik hef mijn hoofd, kijk naar je omhoog

oneindige gang met murmelende wezens
handen wrijven langs de wand
spruitjeslucht is er heilig bij

in je kamer
komt me tegemoet

daardoorheen breekt bleek
fris en jong en energiek

Persoonlijk & Intiem

Jarig. 55plus en op naar de 60. Wel moeder, nog geen oma

15 juni 2014
oma worden en zijn
een lief hummeltje in je armen
met handjes en voetjes zo klein

56 jaar

Deze week ben ik 56 jaar geworden. Een 55plusmeisje ben ik nu.

Aan de andere kant van de 55. Op naar de 60.

kleinkinderen

Een zin uit een populair gedichtje voor 60-jarigen luidt: „Toen je een kind was, vond je dat vast een leeftijd die bij oma’s past”.

Officieel ben ik geen oma, maar echtgenoot B. heeft maar liefst vier kleinkinderen. Een beetje oma ben ik dus wel.

En ja hoor, mijn mooiste verjaardagscadeau was toch echt de brief van het jongste kleinkind van negen. De dag voor mijn verjaardag geschreven en ingepakt met de opdracht „morgen pas openen”.

Omdat ik geen ontbijt op bed kreeg (dat is voorbehouden aan moederdag) en zoals gewoonlijk het vroegst op was, had ik alle aandacht voor het openen van dit speciale cadeau. Eerst het nog ingepakte epistel op tafel gelegd, daarna een kopje thee gezet en vervolgens het pakketje geopend en gelezen. Je schiet dan toch vol op zo’n moment.

Jarig. Brief van kleinkind.

Jarig. Brief van kleinkind.

De ochtend dat ik 40 werd lag ik in mijn bedje dat heugelijke feit te overdenken en vroeg mijzelf in alle ernst af „wat zou je nu nog echt willen in je leven”. Het eerste wat in me op kwam was: „oma worden”.

moeder

Zolang ik me kan herinneren wilde ik moeder worden. Dat verlangen was sterk. Het gebrek aan een vaste partner was voor mij dan ook geen beletsel om tot daden over te gaan.

Ik werd een BOM: een bewust ongehuwde moeder. Zo heette dat 25 jaar geleden. Tegenwoordig noemen we dit fenomeen BAM: bewust alleenstaand, want wie trouwt er nog.

Ik kreeg een prachtige zoon en acht jaar later een dochtertje via dezelfde ‘constructie’. Ze zijn volbloed broer en zus.

oma

Ik hoop dat ze een beetje opschieten met het produceren van nageslacht. Dan is er kans dat ik nog bij de pinken ben voor de eventuele kleinkinderen. Zoonlief wordt in juli 25 dus ik zou zeggen: go ahead lieve schat. Hij studeert dit jaar af als acteur. Met dat beroep en het huidige cultuurbeleid ligt een vast inkomen niet in het nabije verschiet. Daar hoeft hij dus niet op te wachten. Dan maar wat minder te makken.

bubblewrap children

Het kan sowieso geen kwaad om al die materiële overvloed waar kids tegenwoordig onder worden bedolven een beetje in te perken. Met een pannetje water en wat zand kan je ook keukenprinsesje spelen. Daar heb je geen Little Tikes Super Chef of Kidkraft Vintage Speelgoedkeuken voor nodig en zeker geen supergrote Miele Gourmet International, „met elektronische kookgeluiden”.

Eventuele kleinzoontjes kunnen met oma hamertje tik spelen met stukken hout uit de schuur, een echt hamertje en echte spijkers. Jezelf een keertje op de vingers slaan is reuze leerzaam.

In de media is de laatste tijd aandacht voor ‘bubblewrap children’. Hedendaagse ouders verpakken hun kinderen in figuurlijk bubbeltjesplastic om ze te beschermen tegen vallen en allerlei andere risico’s tijdens het spelen.

Daar ga ik als oma lekker niet aan mee doen.

Maar enfin, zover is het dus nog niet.

En mijn dochter van 17 mag  best nog even wachten.

Links

Niet iedere verjaardag is een feestje: http://www.jarige-job.nl

Gedicht

even nog naar ik hoop

aan de overkant van de heuvel
zal het gras niet groener zijn

heb ik nog tijd van leven
indien geen einde abrupt
als een overval

wordt dor en droog het gras
voor mijn voeten weggemaaid

het verleden verdringt het heden
zwarte gaten tussen grijze stof

als het tegenzit slaan
helpende handen dood
op een stoffig interieur

als het meezit naar ik hoop
slaan helpende handen
liefdevol zich om mij heen

en wordt er niet
in de derde persoon
tegen mij gesproken

als het meezit naar ik hoop
blijf ik nog lang mijn eigen nagels lakken
mijn eigen benen scheren

op eigen benen staan

even nog naar ik hoop
blijft mijn ouderdom
een vergezicht

Gedicht Persoonlijk & Intiem

56 jaar vandaag. Wel moeder. Nog geen oma.

15 juni 2014
oma worden en zijn
een lief hummeltje in je armen
met handjes en voetjes zo klein

56 jaar

Deze week ben ik 56 jaar geworden. Een 55plusmeisje ben ik nu.

Aan de andere kant van de 55. Op naar de 60.

kleinkinderen

Een zin uit een populair gedichtje voor 60-jarigen luidt: „Toen je een kind was, vond je dat vast een leeftijd die bij oma’s past”.

Officieel ben ik geen oma, maar echtgenoot B. heeft maar liefst vier kleinkinderen. Een beetje oma ben ik dus wel.

En ja hoor, mijn mooiste verjaardagscadeau was toch echt de brief van het jongste kleinkind van negen. De dag voor mijn verjaardag geschreven en ingepakt met de opdracht „morgen pas openen”.

Omdat ik geen ontbijt op bed kreeg (dat is voorbehouden aan moederdag) en zoals gewoonlijk het vroegst op was, had ik alle aandacht voor het openen van dit speciale cadeau. Eerst het nog ingepakte epistel op tafel gelegd, daarna een kopje thee gezet en vervolgens het pakketje geopend en gelezen. Je schiet dan toch vol op zo’n moment.

brief van kleinkind op de dag dat ik 56 jaar werd

De ochtend dat ik 40 werd lag ik in mijn bedje dat heugelijke feit te overdenken en vroeg mijzelf in alle ernst af „wat zou je nu nog echt willen in je leven”. Het eerste wat in me op kwam was: „oma worden”.

moeder

Zolang ik me kan herinneren wilde ik moeder worden. Dat verlangen was sterk. Het gebrek aan een vaste partner was voor mij dan ook geen beletsel om tot daden over te gaan.

Ik werd een BOM: een bewust ongehuwde moeder. Zo heette dat 25 jaar geleden. Tegenwoordig noemen we dit fenomeen BAM: bewust alleenstaand, want wie trouwt er nog.

Ik kreeg een prachtige zoon en acht jaar later een dochtertje via dezelfde ‘constructie’. Ze zijn volbloed broer en zus.

oma

Ik hoop dat ze een beetje opschieten met het produceren van nageslacht. Dan is er kans dat ik nog bij de pinken ben voor de eventuele kleinkinderen. Zoonlief wordt in juli 25 dus ik zou zeggen: go ahead lieve schat. Hij studeert dit jaar af als acteur. Met dat beroep en het huidige cultuurbeleid ligt een vast inkomen niet in het nabije verschiet. Daar hoeft hij dus niet op te wachten. Dan maar wat minder te makken.

bubblewrap children

Het kan sowieso geen kwaad om al die materiële overvloed waar kids tegenwoordig onder worden bedolven een beetje in te perken. Met een pannetje water en wat zand kan je ook keukenprinsesje spelen. Daar heb je geen Little Tikes Super Chef of Kidkraft Vintage Speelgoedkeuken voor nodig en zeker geen supergrote Miele Gourmet International, „met elektronische kookgeluiden”.

Eventuele kleinzoontjes kunnen met oma hamertje tik spelen met stukken hout uit de schuur, een echt hamertje en echte spijkers. Jezelf een keertje op de vingers slaan is reuze leerzaam.

In de media is de laatste tijd aandacht voor ‘bubblewrap children’. Hedendaagse ouders verpakken hun kinderen in figuurlijk bubbeltjesplastic om ze te beschermen tegen vallen en allerlei andere risico’s tijdens het spelen.

Daar ga ik als oma lekker niet aan mee doen.

Maar enfin, zover is het dus nog niet.

En mijn dochter van 17 mag  best nog even wachten.

Links

Niet iedere verjaardag is een feestje: http://www.jarige-job.nl

even nog naar ik hoop

aan de overkant van de heuvel
zal het gras niet groener zijn

heb ik nog tijd van leven
indien geen einde abrupt
als een overval

wordt dor en droog het gras
voor mijn voeten weggemaaid

het verleden verdringt het heden
zwarte gaten tussen grijze stof

als het tegenzit slaan
helpende handen
dood op een stoffig interieur

als het meezit naar ik hoop

slaan helpende handen
liefdevol zich om mij heen

en wordt er niet

in de derde persoon tegen mij gesproken

als het meezit naar ik hoop
blijf ik nog lang mijn eigen nagels lakken
mijn eigen benen scheren

op eigen benen staan

even nog naar ik hoop
blijft mijn ouderdom
een vergezicht

Gedicht Gezien & Gelezen Mindstyle & Lifestyle

Niet achter de geraniums

7 juni 2014
Geraniums
geranium, zelden nog sta je
te pronken in het raamkozijn
in het blikveld
van een oudje

de derde helft; niet meer achter de geraniums

In NRC Weekend is in april een nieuwe serie gestart ‘De Derde Helft’. Interviews met mensen die hun pensionering hebben aangegrepen om een nieuwe start in hun leven te maken. Ze zitten niet meer achter de geraniums.

Onder de indruk was ik van het artikel over Sibrand Schepel (68) op 31 mei jl. Schepel was plastisch chirurg. Op zijn 59ste besloot hij de drukte en stress van het werkende leven achter zich te laten.

Hij leverde financieel behoorlijk wat in.

Nu maakt hij deel uit van een medisch team dat een paar keer per jaar uitgezonden wordt naar ontwikkelingslanden. Ze behandelen kinderen die met een vervormd gezicht ter wereld zijn gekomen, of vrouwen die toegetakeld zijn met zoutzuur omdat ze vreemd zouden zijn gegaan. Twee à drie weken lang is het om vijf uur op en om tien uur naar bed.

De kop van het artikel luidt „Vermoeiend? Dit werk geeft me zoveel energie” .

Prachtig toch.

nieuwe geraniums

Achter de geraniums, dat is niet meer wat 50+ers doen. En ook 65-75-85+ers niet als het ze qua gezondheid gegeven is.

Integendeel.

50+ers zitten niet thuis achter het raam, maar bevolken na negenen massaal de treincoupe’s als ze met hun dalurenkaart weer eens een dagje uit gaan. Via de gratis Spits en Metro blijven ze op de hoogte van het nieuws.

Een zoektocht op google met ’50 plus’ levert hits op die activiteit uitstralen. De 50PlusBeurs in de Jaarbeurs in Utrecht heeft als motto ‘Het leven daagt je uit’. In maar liefst 6 hallen is ruimte ingeruimd voor “informatie, amusement en voordeel”.  Er zijn workshops en presentaties en vele optredens op podia met muziek, show, dans en exposities. Je moet behoorlijk goed ter been en bij de pinken zijn om die 50PlusBeurs te kunnen behappen.

Ook tref je op google opvallend veel dating sites voor ouderen. Daar vind je als het nodig is je ‘SeniorenGeluk’.

naoorlogs

Echtgenoot B. is de jongste van een gezin van negen. Het is een familie van ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Altijd hard gewerkt en zeuren doe je maar in je eigen tijd. Opgewekte levensgenieters, slank, gebruind en goed gekleed.

Wat doen zij zoal?

Met stip op nummer 1 staat bridgen. Golven is een goede 2de. Natuurlijk wordt er veel gereisd. Met de caravan maanden weg. Tussendoor georganiseerde reizen naar velerlei al dan niet exotische oorden. Altijd in voor een lekker hapje en drankje als er iets te vieren valt, maar door de weeks matig. Leuke lui van de naoorlogse generatie die van aanpakken weten en altijd voor iedereen klaar staan. Zij genieten volop van de nieuwe geraniums.

kansen en keuzes

Niemand in mijn vriendenkring is ooit naar de 50PlusBeurs geweest. Behalve omdat ze er werken. Ze lezen NRC of Volkskrant. Bij wie ze hun ‘SeniorenGeluk’ vinden maken ze zelf wel uit.

De meeste 50+meisjes die ik ken hebben goede banen. Ze hebben gestudeerd, zijn niet onbemiddeld en hadden en hebben volop kansen en keuzes.

De kinderen zijn letterlijk en figuurlijk uit de luiers en zelfstandig genoeg om alleen gelaten te worden (graag zelfs!). Of al het huis uit. Dat biedt ruimte die volop benut wordt.

Het lege nest syndroom heb ik bij hen nog niet gesignaleerd.

overgang

Rondom de overgang worden sommigen wel wat zeurderig en mutserig. Maar allemaal zijn we milder. Vertonen we minder ‘haantjesgedrag’. Hoeven we onszelf niet meer zo te bewijzen.

Er is inzicht in de eigen (on)mogelijkheden. Dat geeft rust en ook kracht.

Kracht om jezelf opnieuw uit te vinden. Om nieuwe wegen in te slaan en talenten aan te boren die je in de hectiek van het leven tot nu toe hebt verwaarloosd.

50+ zijn is geweldig!

En lekker niet meer ongesteld.

weetje

De botanische naam voor de geraniums waarachter oudjes zaten luidt ‘Pelargonium’. Een ‘Geranium’ is in de officiële plantentaal een ooievaarsbek ofwel de tuingeranium, een ideale bodembedekker.

Tips voor het houden van pelargoniums: Knip de uitgebloeide bloemen er uit en je zal zien dat binnen afzienbare tijd je plant weer nieuwe bloemen maakt. Controleer dagelijks of je plant het wel naar zijn zin heeft. Uitdrogen van de wortels betekent meestal het einde van deze plant. Geef je plant dus regelmatig een flinke slok. Geranium

Wijze raad voor zowel geraniums als mensen.

 

Links

http://achtergeraniums.wordpress.com

 

Gedicht

herfst, heet het

de boom voor het bed van mijn geliefde
(we hebben hem vaak opgezet bij nacht en ontij)
heeft zijn streken verloren in de wind

moeders krulspelden
liggen als dansende vingers
in de mand

zwijg theemuts
over donzen ogen

straks moet je weer
van wanten weten

Gedicht Heldinnen & Other Animals

Oma

1 juni 2014
mijn oma toen ze jong was
oude oma altijd 16
en niet eens dement
lieve oma altijd 16
ook als je over de 80 bent

toen ik 16 was sprak ik met mijn oma over oud worden

Toen ik ongeveer 16 jaar was sprak ik met mijn Oma over oud worden. “Het is zo gek” zei ze.

„Kijk naar mijn handen. Die zijn meer dan 80 jaar oud. Maar van binnen ben ik net als jij nog dat meisje van 16. Altijd gebleven. Er verandert niet zoveel aan je wezen, aan je karakter, aan je kern. In het diepst van je gedachten blijf je het meisje dat je was”.

Daarbij keek ze me doordringend aan. Die blik en haar woorden herinner ik me tot op de dag van vandaag.

nu ben ik zelf 55

55 ben ik nu.

Ik kijk naar mijn handen en inderdaad, die zijn 55.

Ik kijk in de spiegel en ben tevreden over wat ik zie.

Mij geef je geen 55. Toch?

Weinig rimpels met wat genetische hulp en een kleine ingreep aan het ooglid.

ik moet keuzes maken

50plusmeisje in MG

Nu staat dit meisje voor keuzes.

Een echte dame. Haartjes op chic

De kleurrijke bohémienne. Een springerige knot.

De slons. Makkelijk gekleed, niets dat knelt. Het haar met een elastiekje in een staartje.

Dit meisje is grillig en natuurlijk lekker wispelturig.

Mijn outfit hangt af van mijn stemming.

En natuurlijk ’the occasion’. Always dress for the occasion. Dress to impress.

Maar wees gewaarschuwd: nooit TE JONG!

Ik kan me van binnen dan wel 16 voelen. Aan de buitenkant ben ik dat niet. Hoe match ik dat?

en jullie?

Hoe doen jullie dat?

Mijn mede 50plusmeisjes?

gedicht

Oma

jij aan het einde
ik aan het begin

twee parallelle lijnen
die elkaar snijden

een toekomstbeeld
en levende herinnering