Monthly Archives

augustus 2014

Mindstyle & Lifestyle

Reizen met puberdochter door Scandinavië

5 augustus 2014
reizen begint thuis met voorbereiden
bereiden van profiand
vervolgens op weg naar een onbekend land 
reizen met puberdochter
reizen met puberdochter

Reizen met puberdochter

Vrijdag 25 juli vertrokken we uit Den Haag, echtgenoot B, puberdochter A. en ik. Met drie koffers en een koeltas met profiand.

Omelet en reizen zijn voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Mijn moeder maakte altijd brood met omelet als we op vakantie gingen. Om in de auto op te eten. Het brood wordt niet droog. Blijft een beetje klef.

De smaak van herinnering.

Nu ik zelf moeder ben en de inwendige mens onderweg moet bevredigen, maak ook ik brood met omelet. Ik heb er een eigen ingrediënt aan toegevoegd: kaas. Dat maakt de omelet wat pittiger en zout toevoegen is niet nodig.

Als kwartiermaker ben ik meestal als eerste op. Ik vul de koeltas met pakjes drinken, een fles water en appeltjes.

Ondertussen pakt echtgenoot B. de auto in. Het meeste hebben we de vorige avond klaargezet.

Daar gingen we dan. Om een uur of 9. Wij zijn niet van die matineuze reizigers.

Reisvoorbereidingen en reisefieber

Ondanks de goede voorbereiding, zeg maar gerust ijzersterke voorbereiding, heb ik toch altijd nog reisefieber. In meer of mindere mate.

Waarom eigenlijk? Belangrijke dingen als paspoorten, pinpassen en creditkaarten worden sowieso niet vergeten. Noch eventuele noodzakelijke medicijnen en in mijn geval ook flosdraad. Zonder flosdraad ben ik nergens. Binnen de kortste keren zitten er etensresten tussen mijn kiezen en begint het te irriteren. Laat ik het daarbij dan gaat het vervolgens kloppen in mijn mond en pijn doen. De rest kun je dan wel raden. Flosdraad is voor mij de uitvinding van de eeuw en het behoud van mijn gebit.

Overvolledige paklijst

Verder heb ik een overvolledige paklijst. Al jaren. Het is een levende lijst. Het ene jaar verdwijnt er iets, zoals poedermelk, luiers en speen. Kleine kinderen worden groot.

Daarvoor in de plaats komt dan bijvoorbeeld de Ipod en tegenwoordig ook de Ipad.

De lijst groeide substantieel toen echtgenoot B. in mijn leven kwam en we samen op vakantie gingen. Hij heeft ook zo zijn pillen, brillen en vakantiedingetjes.

Dochter A. wordt op haar 17de geacht haar eigen koffer in te pakken. Mijn lijst is ook voor haar een lijdraad. Op een welgekozen rustig moment heb ik de lijst samen met haar doorgenomen. Mede uit opvoedkundig oogpunt, want een lijst is onmisbaar als je niets wilt vergeten. En A. wil niets vergeten. Zo goed ken ik haar inmiddels wel. We verdeelden verantwoordelijkheden. Waar draag jij zorg voor? Wat koop jij? Wat pak jij in? Haar eigen warme jas zou ze inpakken. We gaan tenslotte naar de Noordkaap. En een kruik. Stiekem, want daar heeft B. een hekel aan. Alsof je in de zomer geen koude voeten mag hebben. Daar weet ik alles van. Tijdens mijn alleenslapende jaren was een kruik de enige remedie tegen ijskoude voeten. Totdat ik met B. het bed ging delen en ik mijn voeten warm in zijn knieholtes.

Reisvoorbereidingen van mijn puberdochter

Na een volwassen overleg met A. werkte ik de lijst bij. In aparte kolommen vermeldde ik wat we afspraken “A. koopt”, “A. pakt in”. Netjes uitgeprint heb ik DE LIJST op haar bureau gedeponeerd in de stellige overtuiging dat ik het aan haar gedelegeerde los kon laten.

De dag voor ons vertrek kon ik het natuurlijk niet laten om er bij haar op aan te dringen de lijst nog een laatste keer op haar gemakje door te nemen. Uiteraard volgde daarop een kribbig antwoord, natuurlijk had ze dat gedaan, wat zeurde ik toch…

Enfin, blijkt dat de paklijst ongebruikt op het bureau is blijven liggen en er allerlei toch best wel essentiële zaken niet ingepakt zijn. Wat moet je daar nou mee?

Ondertussen is het toch behoorlijk vervelend om geen dikke jas bij je te hebben als de temperatuur in het noorden van Noorwegen behoorlijk daalt. Dat geeft een hoop gezeik waar ik op vakantie niet op zit te wachten (ook buiten de vakantie niet, overigens). Dan heeft mevrouw het koud en dat leed wordt natuurlijk niet in stilte geleden. Dus het is niet alleen een kwestie van eigen schuld, dikke bult, ga maar op je eigen blaren zitten. Ook B. en ik hebben er behoorlijk last van.

Speelkaarten zijn ook niet ingepakt. Terwijl samen spelletjes doen steevast een van de hoogtepunten van onze vakanties is.

Pubers versus respect en verantwoordelijkheidsgevoel

Wat mij het meest irriteert is dat het niet gaat om het negeren van door het ouderlijk gezag eenzijdig opgelegde opdrachten. Als ouder in deze tijd doe je niet aan eenrichtingsverkeer. Het gezin functioneert als een micro-poldermodel. Afspraken worden gemaakt op basis van concensus. Op 17 1/2 jarige leeftijd mag je dat als dochter sowieso van je ouders verwachten.

Ik heb echt geen idee waarom in samenspraak tot stand gekomen afspraken door dochterlief niet worden nagekomen. Bij navraag volgt een schouderophalen.

Pubers en  jong volwassenen hebben hun mond vol van respect. Ze willen voor alles met respect behandeld worden. Ouders willen dat ook! Het gezin is een team. Een team van gelijkwaardige teamleden met eigen talenten. Mijn nagenoeg volwassen dochter zou haar rol in dit team serieus moeten nemen. Er worden geen onmogelijkheden gevraagd. Er wordt niet het uiterste gevergd. In principe mag een ieder kiezen en doen wat hij/zij het leukste vindt. Natuurlijk zijn er ook rotklusjes. Die worden eerlijk verdeeld, met respect.

Doe dan gewoon wat je doen moet. Daarmee verdien je respect en betoon je respect. Zowel aan je mede teamgenoten als aan jezelf.

Wat ik beschrijf, lijkt misschien pietluttig, maar het raakt me diep dat ik mij zo inspan om mijn dochter volwassen te behandelen (dat is best even wennen!) om vervolgens de deksel op mijn neus te krijgen. De eerste keer dat iets dergelijks gebeurt denkt je à la, niet moeilijk doen, zand erover. Na de zoveelste keer kan ik wel janken en voel ik me teleurgesteld en boos. Zodra ik die gevoelens met haar deel raakt A. bijzonder geïrriteerd en word ik gemakshalve uitgemaakt voor controlfreak. Pats, de bal wordt teruggekaatst naar de ‘tegenstander’.  Daar probeer ik de bal meestal maar te laten liggen, want verdere discussie leidt tot escalatie en lost niets op.

Ik herinner me natuurlijk nog best dat ik ook geen ideale puberdochter was in mijn tijd. Maar als er in overleg een verantwoordelijkheid aan mij werd toebedeeld was het mijn eer te na om daaraan geen gevolg te geven. Als echte puber en dus als middelpunt van de wereld, deed ik dat vooral voor mezelf. Niet voor mijn ouders, niet voor mijn leraren of voor wie dan ook. Ik moest voor alles met opgeheven hoofd in de spiegel kunnen blijven kijken.

Hoe geeft mijn dochter haar niet aflatende gedrag van ‘wel rechten/geen plichten’ een plaats in haar eigen interne rechtstaat?

puberdochter met moeder aan boord van Hurtigrutenschip de Trollfjord

puberdochter met moeder aan boord van Hurtigrutenschip de Trollfjord

Uit-opgevoed na de menopauze

Op een gegeven moment ben je uit-opgevoed. Het houdt een keertje op. Dat gevoel valt niet persé samen met een leeg nest. Vele ‘oudere’ moeders moeten nog een tijdje in vreedzame coëxistentie met het kroost in één huis verkeren. Natuurlijk lukt dat meestal best. Je bent als moeder tenslotte ouder en wijzer (!). Je slikt een keer en nog een keer en doet gewoon weer lief en aardig. Maar de rek is er uit en de sjeu is eraf.

Tegenwoordig krijgen de meeste vrouwen in Nederland laat kinderen. Tegen de tijd dat de meisjes ongesteld worden zit de moeder in de overgang. Twee vrouwen met ingrijpende hormonale transities in één huis. Heavy!

Als je moeder wordt verandert je hormoonhuishouding. Je krijgt mammahersenen, waarmee je al die multi-moedertaken met liefde kunt doen. Je verandert in iemand die graag zorgt en koestert. Iemand die alert is en ogen in haar achterhoofd heeft.  

Mijn zoon heeft jarenlang gedacht dat ik echt een extra paar ogen in mijn achterhoofd had. Tussen mijn haren ging hij ernaar op zoek. Hij heeft ze nooit kunnen vinden. 

En dan komt de overgang. De eierstokken stoppen met de productie van oestrogeen. Precies het hormoon dat de productie van het zo noodzakelijke opvoedgeduld op gang houdt. Het geduld om steeds weer hetzelfde te herhalen, om het toch nog een keer te proberen. Om inventieve manieren te vinden om de lessen des levens in die kinderbolletjes te krijgen. Dat hulphormoon raak je in de menopauze dus kwijt. Juist op het moment dat je dochter in de pubertijd zit en met haar puberbrein niet in staat is zich in anderen te verplaatsen.

Na de overgang heb je als moeder ineens schoon genoeg van al dat zorgen en koesteren. Je wilt het vooral jezelf naar de zin maken.

Oeps…! Dat is lastig. Want dat extra beetje geduld waardoor je boven jezelf uitstijgt en waardoor je je eigen verlangens en irritaties weet te onderdrukken, dat heb je in extreme mate nodig als je kinderen in de pubertijd zijn.

De niet op elkaar afgestelde hormoonhuishouding van moeder in de overgang en dochter in de pubertijd maakt de dagelijkse omgang er niet makkelijker op.

Jong kinderen krijgen heeft zo zijn voordelen!

Vrouwen komen in een nieuwe fase na de overgang

Vele vrouwenlevens komen na de menopauze in een nieuwe fase. Vrouwen vinden zichzelf opnieuw uit. Ze kunnen bergen beklimmen en gaan nieuwe uitdagingen aan.

Word je pas na de overgang de vrouw die je werkelijk bent?

Links

Vaar de oude postroute langs de kustlijn van Noowegen met modern comfort: http://www.hurtigruten.com

Met dank aan:

Gedicht ‘Dochter, dochterlief’

dochter, dochterlief

dochter, dochterlief
hormonen jagen door ons lijf

we zijn vrouw, moeder, dochter
en lekker wijf

voelen het gewrijf
van dijen
tegen elkaar

blonde haren wapperen
in de wind

eensgezind
lopen we de boot op

varen we de einder tegemoet
met lood in de schoenen