Monthly Archives

oktober 2015

Gedicht

Gedicht ‘zou het niet meer’

21 oktober 2015
gedicht 'zou het niet meer'

zou het niet meer

zou het niet meer
iets van
onderling
van samen
van wederkerigheid

zou dat moeten
of kunnen
misschien?

zou dat mogen?

dat ik diep
in je ogen kijk
recht
in je ziel

mijn neus tegen jouw neus

en rakelings langs je lippen
te gaan
zonder dat lucht
zich merkbaar verplaatst

onder ons onze
zijdelings strelende dijen
op een eerste verkenningstocht

is het niet meer
iets van
met z’n tweeën
iets van
niet meer alleen

zou dat moeten
of kunnen
misschien?

Gezien & Gelezen Mindstyle & Lifestyle

Demotie reddingsboei oudere werknemer?

18 oktober 2015
problemen met mijn website

demotie ook voor 50plusmeisjes

Onder de kop “oudere vaak wel bereid tot demotie” komen in de Volkskrant van gisteren (16 oktober 2015) twee 50plusmeisjes aan het woord: Artikel Volkskrant.

Een van hen, Jolet Uilenberg (54)

“Koos twee keer voor demotie. Leverde ruim 20 duizend euro aan salaris in”

Dat woordje “koos”. Dat is voor mij het sleutelwoord. Kan uit eigen vrije wil genoegen nemen met een lagere functie tegen een lager salaris een reddingsboei zijn voor de werkende 50plusser? Zeker nu je moet blijven werken tot je bijna 70 bent?

 

het net wat rustiger aan willen doen

demotie als je het rustiger aan wilt doen als 50plusser

Hebben oudere werknemers op een gegeven moment een natuurlijke behoefte om het wat rustiger aan te willen doen op de werkvloer?

Ik denk het wel.

Waarom? Daar kunnen veel redenen voor zijn. Laat ik er een paar onder de loep nemen.

Als 50plusser verlies je snelheid. Snelheid in handelen en denken. Je doet langer over een klus dan vroeger. Daar is geen ontkomen aan.

En dat terwijl op de werkvloer het tempo alleen maar toeneemt.

Als 50plusser duurt het langer voordat je informatie opneemt.

En dat terwijl er tegenwoordig elke dag een tsunami aan informatie over je heen komt.

 

digital immigrant versus digital native

Demotie want als digital immigrant wordt je nooit een digital native

Als 50plusser heb je minder digitale vaardigheden, terwijl je in bijna alle beroepen moet kunnen omgaan met steeds weer nieuwe computerprogramma’s en smartphonemogelijkheden, of je nu automonteur bent, journalist, wetenschapper, fondsenwerver of relatiebeheerder. Wij, als 50plusser, zijn digital immigrants, geboren voor de digitale revolutie van 1985. Nooit zullen wij de vaardigheden van de digital natives kunnen evenaren. Bovendien is er een kloof in de manier waarop wij en de jonkies van na 1985 omgaan met anderen; met vrienden, klanten, collega’s .

Wij onderhielden onze contacten van aangezicht tot aangezicht, via het geschreven woord of met de telefoon.

E-mailen lijkt nog zo op de ons bekende correspondentievormen, dat wij dat ons prima eigen hebben gemaakt. Maar daar is een enorm arsenaal aan communicatiemiddelen bijgekomen. Sms-en, chatten, facebooken, whatsappen, snapchatten, etc.

demotie want als digital immigrant wordt je nooit een digital native

Het zijn contactmogelijkheden via een toetsenbord. Het zijn contactmogelijkheden die zich beperken tot een paar zinnen of een plaatje. Contactmogelijkheden zonder de rijkdom aan nuances waar wij aan gewend zijn: gezichtsuitdrukkingen, lichaamstaal, stemintonaties, een lachje, tonggeklak, gesnuif en gesis.

De digitale kloof heeft de traditionele verhouding tussen jongere en oudere werknemers veranderd. Eeuwenlang was de oudere ervaren werknemer de leermeester van de beginnende collega. Nu zijn de rollen vaak omgedraaid.

Hou me ten goede, ik whatsapp me een ongeluk en ben dol op Facebook en Instagram. Maar toch grijp ik veel vaker dan mijn jongere collega’s naar de telefoon om snel even spijkers met koppen te slaan. Regelmatig loop ik bij een collega binnen om iets te vragen of te overleggen, terwijl de digital natives niet achter hun bureau vandaan komen. Ze e-mailen liever tien keer heen en weer dan dat ze iets op de man af vragen, zelfs als ze bij elkaar op dezelfde kamer zitten.

Al dit soort zaken spelen mee in hoe je als 50plusser functioneert op de werkvloer.

 

niet meer alle ballen in de lucht kunnen houden

demotie als je niet meer alle ballen in de lucht kunt houden

Misschien heb je een flinke carrière gemaakt. Jarenlang kon je de stress, de werkdruk, het heen en weer reizen, het schakelen en de lange werkdagen prima aan. Na je 50ste neemt je fysieke en mentale fitheid onvermijdelijk af. ‘Ineens’ lukt het dan niet meer om alle ballen in de lucht te houden.

Het is niet meer dan logisch dat er op een gegeven moment aanpassingen nodig zijn.

Demotie kan dan een oplossing zijn. Dat hoeft zeker niet alleen door over te stappen naar een lagere functie. Je kunt ook prima op hetzelfde niveau blijven, maar wel taken afstoten en minder uren gaan werken. Er is een scala aan individuele mogelijkheden.

In mijn eigen omgeving zie ik sommigen van mijn leeftijdgenoten ‘afbranden’. Toch is praten over een stapje terug vaak onbespreekbaar, een taboe. Daar begint het mee: dat je je vrij voelt om over allerlei opties na te denken, ook over demotie. Dat je vrijblijvend alle mogelijkheden de revue laat passeren met je partner, je vrienden en in het ideale geval ook met je werkgever. Soms is het besef dat er een uitweg is genoeg om de druk van de ketel te halen. “Ik blijf nog een tijdje zitten waar ik zit, maar als het echt te veel wordt, dan is er een escape”. Herkenbaar?

 

je baan verliezen kan een cadeautje zijn

demotie na het verliezen van je baan kan cadeautje zijn

Zelf heb ik dat ook ervaren. Niet helemaal vrijwillig, maar toch.

Tegen de tijd dat mijn carrière in de lift zat, waren mijn kinderen in de pubertijd. Het waren tropenjaren. Ik keek uit naar het moment dat de kinderen op eigen benen zouden staan. Dan zou ik eindelijk echt helemaal voluit voor mijn werk kunnen gaan.

Maar zover is het niet gekomen. Allereerst had ik er niet op gerekend dat ik de zorg voor mijn bejaarde moeder op mijn bordje kreeg. Mijn moeder werd mijn derde kind, een nakomertje.

Wat ik ook niet had voorzien, was dat ik in het jaar dat mijn moeder overleed, ook mijn baan verloor. Na van de schrik bekomen te zijn, voelde dat als een bevrijding. Ineens lag de toekomst open. Er was lucht om te reflecteren op mijn talenten en valkuilen. Om na te denken over hoe ik de laatste 15-20 jaar van mijn werkzame leven zou willen invullen.

Een van mijn belangrijkste wensen was: geen leiding meer geven. Ik realiseerde me dat ik als leidinggevende net als in mijn privéleven bezig was met faciliteren en zorgen, met coachen en ‘opvoeden’ . En dat ik daar zooooooo genoeg van had.

Ik denk niet dat ik tot dat inzicht zou zijn gekomen, als ik niet werkloos was geworden. Had ik mijn baan behouden, dan zou mijn leven er nu vast heel anders  uitzien. Dan was ik door blijven jakkeren en waarschijnlijk zelfs nog meer uren gaan werken. Ik zou me daar zonder twijfel heel tevreden over hebben gevoeld. Ook bevrijd, want niet meer gehinderd door de plicht om het eten op tijd op tafel te krijgen of na het werk snel nog even langs mijn moeder te moeten om de was op te halen.

Dat ik werkloos werd, was een zegen. Een cadeautje. Ik heb weloverwogen andere keuzes gemaakt. Ik koos voor demotie. Voor een minder zware baan tegen een lager salaris.

Natuurlijk realiseer ik me dat ik me in een luxepositie bevond. Ik kon me permitteren om met minder salaris genoegen te nemen. En ondanks mijn leeftijd vond ik snel een nieuwe baan. Een baan in een voor mij volkomen nieuw vakgebied. Ik heb van nature een intrinsieke motivatie tot ‘een leven lang leren’. Ik ben nieuwsgierig en sta open voor iets nieuws. Met die nieuwe baan word ik op mijn wenken bediend.

Niet dat het altijd makkelijk is en wat was ik moe die eerste maanden. Maar toch…ik ben in deze fase van mijn leven beter af met deze nieuwe baan.

Over het gevoel van vrijheid blijheid dat ik nu ervaar, schreef ik al eerder: 50plusmeisje ontdekt opnieuw vrijheid blijheid.

Mijn adagium is veranderd van ‘een dag niet gewerkt, is een dag niet geleefd’ naar ‘ik werk om te leven’.

Lang leve het leven!

Gezien & Gelezen Mindstyle & Lifestyle

Afvallen na je 50ste. Verlangen naar slanker.

13 oktober 2015
Afvallen

afvallen en overal zwangere vrouwen

“verlangen naar een 10 kilo lichtere versie van mezelf”

Met deze zin eindigde ik mijn vorige post.

Dat verlangen is niet weggeëbd, maar integendeel juist gevoed door allerlei artikelen over afvallen in kranten en tijdschriften en door reclameteksten in winkels en abri’s.

Het is geen toeval dat mijn oog daarop valt. Ik doe een beetje aan de lijn en dan zie je dat. Toen ik zwanger wilde worden, zag ik ook overal waar ik keek zwangere vrouwen.

images

paleo dieet volgens Tim Noakes

Zaterdag 26 september stond er een groot interview in de Volkskrant met bewegingswetenschapper Tim Noakes (Koolhydraatloos dieet. Interview met Tim Noakes).

“Hij geloofde 33 jaar lang dat vet slecht is voor het lichaam en dat koolhydraten gezond zijn. Nu is de Zuid-Afrikaanse bewegingswetenschapper Tim Noakes bekeerd en propageert hij fanatiek het koolhydraatloze en vetrijke dieet.”

Noakes schaart zich daarmee in de groep van de paleo-dieet-goeroes. Ook wel paleolithisch dieet of jager-verzamelaardieet genoemd, omdat het is gebaseerd op de (veronderstelde) voeding van onze voorouders in het paleolithicum zo’n miljoen jaar geleden.

Het aanbevolen dieet bestaat uit fruit, wortels, noten, vis, gevogelte en vlees van dieren die zich voeden met gras.

Noakes zegt in het interview dat hij eerst niet in een koolhydraatloos dieet geloofde, maar ‘bekeerd’ werd toen hij het een tijdje uitprobeerde.

“Ik wilde afvallen, dus ik ging het stiekem proberen. Al na een aantal dagen begon ik me beter te voelen. Ik heb het een jaar lang voor me gehouden. Mensen zagen natuurlijk wel dat ik afviel, maar ze wisten niet wat ik er precies voor deed.”

Paleo-featured-image-2

Een dergelijke zin triggert natuurlijk enorm als je af wilt vallen. Even googelen dan maar op paleo dieet. En wat lees ik dan:  je mag nulkommanul granen, peulvruchten, zuivel, zout, geraffineerde suiker of verwerkte oliën nuttigen. Ja, zonder brood, pasta of aardappels op het menu lukt dat afvallen wel. Zo kan ik het ook.

dat is lachen

Voor bekeerlingen is paleo-dieten echter niet op de eerste plaats een manier om af te vallen, maar een manier van leven, lees ik op internet.

Alleen aan mijn bureautje (ik schrijf nog op een desktop computer), schiet ik dan toch behoorlijk in de lach.

Dan zie ik die oermens voor me. Die haalden hun 10.000 stappen per dag wel (volgens weer andere gezondheidsgoeroes begint een gezonde, actieve leefstijl bij 10.000 stappen per dag). Ze waren de hele dag super actief. De mannen waren op jacht en de vrouwen zullen ook niet met een tijdschrift op de bank hebben gezeten.

Ook aan een gezonde nachtrust zal het ze niet hebben ontbroken. Het was met de kippen op stok en wakker worden zodra het licht werd.

10.000 stappen per dag en een gezonde nachtrust

Als we ons dat heden ten dage zouden kunnen veroorloven -meer dan 10.000 stappen per dag en een gezonde nachtrust- dan kwamen we een heel eind met het uitbannen van welvaartziektes als diabetes type 2, burn-out en obesitas. Maar dat krijgen we niet voor elkaar tegenwoordig. Daar hebben we geen tijd voor. Mijn werk vereist dat ik een groot aantal uren per dag aan de computer gekluisterd zit. Of ik ben onderweg in auto of trein. Tuurlijk kan ik tijdens de pauze (als ik die al neem) een wandelingetje maken i.p.v. in de kantine iets snacken, tuurlijk kan ik staand vergaderen, tuurlijk zou ik na het eten standaard een uurtje kunnen gaan lopen. Soms doe ik dat ook (goed hè). Maar in tegenstelling tot de oermens zijn al deze opties voor mij anno 2015 een keuze en geen noodzaak.

discipline en kracht

Het ontbreek mij -een over het algemeen meer dan gemiddeld gedisciplineerd vrouwmens-  aan discipline.

En het ontbreekt mij ook aan de kracht om allerlei lekkere verleidingen te laten staan. Hoewel, op de keper beschouwt leef en eet ik gezond. Altijd alles volkoren, altijd alles mager, weinig zout, geen suiker in koffie of thee, heel veel fruit en groenten. Het kost me niet veel moeite om ’s ochtends een kwartiertje eerder op te staan om een gezonde smoothie te maken met vruchten en havermout. Bijna elke dag kook ik met verse ingrediënten. Regelmatig zelfs uit eigen moestuin. Altijd neem ik de trap, nooit de lift en dan sport ik ook nog een aantal keren per week.

bmi en buikvet

Dan nog ben ik te zwaar. 70 kilo bij een lengte van 1.66 m. Dat komt neer op een BMI (Body Mass Index) van 25.4.

Als ik dat bereken met de daarvoor bestemde tool op de website van het Voedingscentrum BMI meten dan verschijnt onderstaande alarmerende tekst:

“Je bent te zwaar voor je lengte. Met een lager, gezond gewicht heb je een kleinere kans op bepaalde ziekten. Zorg er in ieder geval voor dat je niet verder aankomt en probeer iets af te vallen. Het Voedingscentrum helpt je om gezond af te vallen in 3 fases. Heb je daarnaast te veel buikvet?. Dan is het extra belangrijk om af te vallen want met een grote buikomvang is je risico op bepaalde ziekten verhoogd. Aanpassing van je eetgewoonten is nu een belangrijke stap. Neem contact op met de diëtist of huisarts. Zij helpen je hierbij.”

Te veel buikvet heb ik ook. Juist daar wil ik zo graag vanaf.

gewoon een beetje minder

Maar “contact opnemen met de diëtist of huisarts” gaat me toch te ver.

Ik ga eerst maar eens zelf proberen om “iets” af te vallen. Ik heb niet mijn hele leven lang moeten lijnen, zoals sommige van mijn vriendinnen. Als het al ‘moest’ dan ging het om hooguit een paar kilo.

In de afgelopen jaren is mijn gewicht beetje bij beetje opgelopen. Ook nu zou ik weer een paar kilo moeten afvallen. Maar waar de kilo’s er vroeger bij relatief minimale inspanning snel afvlogen, gaat dat na mijn 50ste een stuk minder makkelijk.

Ik besef natuurlijk heel goed dat het verlangen naar “een 10 kilo lichtere versie van mezelf” niet realistisch is. Diep down weet ik natuurlijk best dat die tijd niet meer terugkomt; 5 kilo lichter zou ‘heaven’ zijn; 3 kilo zou ik zonder veel moeite moeten kunnen halen. Ook met dit 50plus lichaam.

Dan zit ik meteen ook met mijn BMI weer in de veilige zone.

Hoe ga ik dat aanpakken? In ieder geval niet met crashdiëten bestaande uit drie drankjes per dag. I have been there.

Nee, ik moet natuurlijk allereerst de wijntjes laten staan. Elke dag twee glazen wijn is elke dag 200 calorieën.

Minder uit eten gaan zal ook helpen, want dan ga ik altijd voor de bijl met frites.

En ja, toch ook door de inname van koolhydraten te verminderen. Minder pasta, rijst, aardappelen en brood.

Voor mij geen rigoureus paleo dieet, maar misschien wel een aantal koolhydraatloze recepten downloaden op paleo-sites.

En verder gewoon een beetje minder van alles.

Of dat genoeg is? De tijd zal het leren. Zo niet, dan moet ik overschakelen op plan B.