Monthly Archives

november 2015

Gedicht Heldinnen & Other Animals

Daarheen gaan poëziewedstrijd

22 november 2015
Bataclan 13/11 gedicht

daarheen gaan poëziewedstrijd van Ongehoord!

Vandaag wordt de uitslag van de poëziewedstrijd 2015 van Ongehoord! bekend gemaakt. In de Centrale Bibliotheek in Rotterdam.

Stichting Ongehoord! zo staat er op de website

“Bied een gastvrij podium aan aanstormend en aanslenterend talent van alle leeftijden en van elk niveau.”

Om de twee maanden dragen in diezelfde Rotterdamse bibliotheek zowel debutanten als gevestigde dichters voor uit eigen werk. Ook is er dan een open podium, waar de performances de ene keer spontaan tenen laten krommen, de andere keer de toehoorders blij verrassen.

Ofwel rijp en groen. Jong en oud. Zeker ook een podium voor 50plussers, die na jaren slenteren aandrift voelen om alsnog aan te stormen.

Elk jaar schrijft Ongehoord! een poëziewedstrijd uit. Dit jaar was het thema ‘Daarheen gaan’.

De bestuursleden kozen uit de ruim 200 inzendingen een shortlist van 40 gedichten, die wordt voorgelegd aan een ter zake kundige jury.

Het is nogal een Rotterdams feestje en ook de jury is door en door Rotterdams. Met Rotterdammer in hart en nieren Rien Vroegindeweij, dichter en (toneel)schrijver. Met Arie van der Krogt, Rotterdams ambtenaar en tevens dichter, vertaler, zanger en liedjesschrijver. Met Myrte Leffring, naast literair docent poëzie op basisscholen in Rotterdam en Delft, vooral dichter.

Ik voel verwantschap met die drie Rotterdammers. Ze schrijven lekker toegankelijk in begrijpelijke gewone mensentaal. Het tegengestelde van hermetisch, daar houd ik persoonlijk minder van.

Vanmiddag wordt het oordeel van de jury geopenbaard. Helaas kan ik fysiek daarheen niet gaan. In gedachten zal ik bij hen zijn. En met mijn eigen poëtische interpretatie van ‘Daarheen gaan’.

 

daarheen gaan

ik ga op hooggehakte hoge laarzen

mijn terneergeslagen ogen
zien jou
jezelf verliezen

aan de Amstel
achter het hek
van het Franse balkon

daar lokt het water
daar waar ik met opgetrokken knieën
zit in het raamkozijn

amberen ogen

bedrogen kom ik uit
en wend mijn blik
van toen naar straks

strak in de plooi
zie ik je weer
daarheen gaan
wil ik nimmermeer

 

Gedicht

Wat als…in Bataclan 13/11

17 november 2015
Bataclan 13/11 gedicht

 

Bataclan 13/11

wat als de kogel niet haar had geraakt
zij niet warm en kreunend
op mij was gevallen
wat als zij mij niet had bedekt
niet het spervuur voor mij ving

wat als ik twee stoelen verder had gezeten
ik niet door de knieën was gegaan

wat als de kogel niet haar had geraakt

wat als hij geen koude blik had gekend
met mededogen naar mij had gekeken
zijn lendenen met liefde omgord
wat als in zijn hand geen geweer had gelegen
hij zijn hand naar mij had uitgestoken
wat als ik hem halverwege
tegemoet was gekomen
wij elkaar in de armen hadden gesloten
op de rug hadden geslagen
zoals mannen dat doen

wat als wij elkaars wereld begrepen
naast elkaar konden leven
elkaar vergeven
elkaar niet verdreven
van huis noch haard

wat als ik thuis was gebleven
niet was gegaan

wat als hij zich thuis had gevoeld
en niet was gegaan

 

 

Mindstyle & Lifestyle

Dutch Design Week voor 50plussers

6 november 2015
Dutch Design Week. De hond als Man's Best Friend

Dutch Design Week is een feestje voor 50plussers

In oktober ga ik als het even kan naar de Dutch Design Week in Eindhoven (DDW). Wat een feest is dat, elk jaar weer.

Het is in de loop der jaren wel drukker en commerciëler geworden. Het begon in 2002 met 20 deelnemers. Dit jaar was op bijna honderd locaties het werk van 2.500 designers te zien rondom het thema “What if….”. Het negendaagse event trok meer dan 275.000 bezoekers.

Met stip op nummer 1 staat voor mij de Graduation Show. En niet alleen voor mij. Het is dé publiekstrekker van de DDW. In de leslokalen van de Design Academy, de zgn. Witte Dame, is het afstudeerwerk van de leerlingen te zien. De studenten zelf zijn ook aanwezig. Ze lichten toe, leggen uit, beantwoorden vragen, discussiëren met de bezoekers en netwerken dat het een lust is.

Het was dit jaar voor het eerst dat een grote groep medebezoekers me soms het zicht belemmerde en ik in de rij moest staan om het tentoongestelde recht in de ogen te kunnen kijken. De drukte had ook effect op het enthousiasme en de bezieling van de studenten. Ik was er het laatste weekend en tegen die tijd hadden ze inmiddels honderden keren per dag ongeveer hetzelfde praatje afgedraaid en was elke denkbare vraag al langs gekomen. Op een enkeling na klonken de meesten vermoeid en enigszins mechanisch. Begrijpelijk, maar ik kon op een zeker moment het gevoel van teleurstelling niet onderdrukken.

Shit dacht ik, dat wil ik niet. Ik rechtte mijn schouders en schudde de ergernis van me af. Ik waande me alleen en dwars door de mensenmassa heen liet ik me als vanouds meevoeren op de verbeeldingskracht van de afstudeerders en voelde de aanmaak van endorfine, serotonine, dopamine en weet ik wat voor andere geluksstofjes omhoog schieten.

De Graduation Show toont een geweldige eruptie van creativiteit van authentieke doeners en autonome denkers uit alle uithoeken van de wereld. Van experimentele concepten tot vingeroefeningen in vorm op de vierkante centimeter. Van nieuwe vindingen, producten, productiemethoden, systemen, diensten, vormen en materialen die over een paar jaar vast en zeker toegepast zullen gaan worden in de industrie, die ons werk zullen veranderen, die invloed zullen hebben op ons alledaagse dagelijkse leven.

3d printen met beton, zelf je pil checken en indrukwekkende foto’s

3d betonprinter aan het werk

Nog maar korte tijd geleden verdrong het DDW-publiek zich om een kleine kubus, waarin een van de eerste 3-d printers vaasjes produceerde van verschredderd plastic afvalmateriaal. Nu zag ik enorme 3-d printers die betonnen onderdelen van 13 meter lang en 6 meter hoog kunnen printen in alle denkbare vormen.

pill checker van Nick Jong Dutch Design Week 2015

En wat te denken van de Pill Checker van Nick Jong. Het is een apparaatje met bijbehorende app, waarmee de hedendaagse feestganger (onze kinderen!) eenvoudig zelf xtc-pillen kunnen testen met hun smartphone. Wie weet wat wij als 50plus-pilslikkers daar nog voor baat bij gaan hebben? Misschien kunnen we over een tijdje goedkope op internet gekochte pillen controleren?

in limbo embassy van

Of die foto’s die Alexander Popelier maakte voor het geëngageerde en actuele project In Limbo Embassy van Manon van Hoeckel. Die blijven een hele tijd op mijn netvlies staan. Niet in het minst, omdat de dekens zo herkenbaar zijn.

twee jonge vrouwen maakten indruk op dit 50plusmeisje

Ik raakte bijzonder onder de indruk van het werk van twee jonge vrouwen. Een Zuid-Koreaanse en een Vlaamse.

Als 50plusser word je helaas vaker geconfronteerd met de dood dan de generaties voor je. Met het wegvallen van rituelen die houvast bieden, is rouwverwerking tegenwoordig een hele kunst. Hoe mooi is het dan om te zien dat Eun-Hae-Kwon voor haar master in ‘Contextual Design’ nadacht over nieuwe rituelen voor rouw na verlies van een dierbare. Ze wil dat rouwen weer een plaats krijgt in de samenleving en niet wordt weggestopt in het privé-domein. Met Gates of Mourning ontwierp ze een nieuw architectonisch ‘rouw’model voor begraafplaatsen in de vorm van vijf poorten. De vijf poorten vertegenwoordigen de vijf fasen van rouwverwerking, zoals omschreven door Elisabeth Kübler-Ross: ontkenning, woede, onderhandelen, neerslachtigheid en uiteindelijk aanvaarding. Behalve uit het werk van de Zwitserse psychiater zal Eun-Hae-Kwon vast ook geput hebben uit de rijke oosterse tradities op het gebied van rouwverwerking. Het levert diepgang op, die me blij en hoopvol stemt.

Embrace Melancholy 765 x 510

In Embrace Melancholy zoekt de in Gent geboren concept-designer Nel Verbeke naar mogelijkheden om reflectie en melancholie hun rechtmatige plek terug te geven in onze altijd-blije-Facebook wereld. Ze ging te rade bij oude rituelen rondom verlies en verdriet. Het leverde haar “cum laude” op in de studierichting ‘Man and Leisure’. Terecht wat mij betreft.

een hond is handig voor een 50plusser

Praktisch en meteen toepasbaar is ‘Man’s Best Friend’ van de Vlaming Archibald Godts.

Man’s Best Friend is in dit geval de hond. Ongeveer één op de zeven Nederlanders, waaronder een groot aantal 50plussers, heeft een hond, dus de doelgroep is fors.

Nu is een hond sowieso goed voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid, lees ik op de site van Mens en Huisdier. Een hond helpt tegen eenzaamheid; houdt je in beweging; bevordert herstel na een hartaanval, etc. Archibald Godts voegt daar nog een dimensie aan toe, door het dier een van zijn oude functies terug te geven, nl. die van trek- en lastdier. Hij ontwierp een prachtige hondenkar, die ouderen mobiel houdt, een hondenrugtas om de boodschappen te vervoeren en een nekband met pillendoos. De hulpmiddelen zien er schitterend uit. Daarmee kan elke 50plusser voor de dag komen, zoals je op deze video kunt zien.

De onconventionele ideeën van de studenten van de Design Academy komen voort én dragen bij aan sociaal-maatschappelijke veranderingen. Ze creëren  verschuivingen in de creatieve industrie, die ook ten goede komen aan het welzijn na je 50ste.

Of, zoals DDW-directeur Martijn Paulen het zegt:

‘Designers denken na over hoe we straks leven en samenleven. Zij durven alles te bevragen, te dromen van een ander antwoord en dat vorm te geven. Zo leggen ze de basis voor innovaties van de toekomst.’

Chapeau!