Monthly Archives

april 2016

Gezien & Gelezen Mindstyle & Lifestyle

Dansen om te ontsnappen aan je hoofd

24 april 2016
dansen

ontsnappen aan je hoofd in de sauna

Vorige week stond in het Vonk-katern van De Volkskrant het artikel Ode aan de sauna met als ondertitel ‘Stilteruimte. Ontsnappen aan het hoofd’.

“De sauna is een van de laatste offline-ruimtes in onze samenleving”

schrijft Ruben Jacobs. Hij stelt dat wij als “moderne hoogtechnologische wezens” steeds minder onze “lichamelijkheid” ervaren.

“een omgeving van 90 graden Celsius is bij uitstek geschikt om even uit het hoofd te komen en in het lichaam te geraken.”

Wie voelt zich niet rusteloos en tegelijkertijd overprikkeld en geestelijk oververmoeid in deze tijd waarin we altijd ‘aan’ staan. Waarin we altijd bereikbaar (moeten) zijn.

Ik wel. Zeer regelmatig zelfs. Niet in de laatste plaats omdat ik een heel nieuwsgierig 50plusmeisje ben en ik graag van ‘alles’ op de hoogte ben en blijf.

lijfsvergetelheid

Het artikel spreekt van een “gespleten bestaan tussen hoofd- en lijfwerk”.

Denker des Vaderlands René Gudde gebruikte het prachtige woord “lijfsvergetelheid”.

Het lijkt in schril contrast te staan met de obsessieve aandacht voor het lichaam in ons tijdsgewricht. Voor gezondheid, voor superfoods, voor sporten en in beweging blijven. Maar deze ‘zorg’ voor het lichaam staat in dienst van de geest. De conditie van het lichaam willen we op peil houden, zodat het hoofdwerk naar behoren gedaan kan worden. Het heilig moeten om het fysieke welzijn op te krikken is voor velen van ons zelfs een zoveelste stressfactor.

ontsnappen aan je hoofd door te dansen

Tijdens het lezen van het artikel kon ik niet anders dan denken aan mijn dansavontuur, waarover ik schreef in mijn vorige blog: ’50plusmeisjes dansen wat af’.

Het is fijn dat ik door dansen langer fit en vitaal blijf en ik ben me er zeer van bewust dat bewegen dementie op een afstand kan houden.

Maar dansen heeft ook een eigen intrinsieke waarde in het hier en het nu. Dansen brengt een geluksgevoel teweeg.

Dat is natuurlijk geen nieuws. Het is al langer bekend en bewezen.

“Tijdens het dansen komt het gelukshormoon endorfine vrij, waardoor je je automatisch beter voelt. Iemand die minstens eenmaal per week danst, heeft een grotere kans op een gelukkig en evenwichtig leven”

Om de site dokterdokter.nl te citeren.

Zeker weten word ik gelukkig van dansen (en nu maar hopen dat mijn leven er t.z.t. ook evenwichtiger van wordt!).

Hoe fijn is het daarom dat ons ad hoc dansgezelschap van ‘Good [Old] Times. My Tasteful Life’ nog elke vrijdagochtend samen danst.

Onder begeleiding van ‘onze’ choreografen Jérôme Meyer en Isabelle Chaffaud doen wij aan ‘Happy Movements’. Anderhalf uur lang dompelen we onder in de wereld van ons eigen lichaam en dat van de ander.

Naast de gewone noodzakelijke oefeningen als opwarmen, stretchen en een cooling down ligt het accent op happy movements. Op bewegingen waar je blij van wordt. Onmisbaar daarbij is de muziek, wat volgens dokterdokter ook een reuze nuttig effect heeft:

“Dansen werkt stressverlagend, omdat het stresshormoon cortisol afneemt wanneer je danst. Hier speelt vooral de muziek een grote rol in.”

opgaan in beweging

Op de klanken van de muziek ga ik op in beweging. Eerst volg ik nog de bewegingen van Jérôme en Isabelle. Ik zit voornamelijk in mijn hoofd en concentreer me op hoe ze hun armen gebruiken, hoe ze hun gewicht verplaatsen van het ene been naar het andere, hoe ver ze hun lichaam draaien en in welk tempo ze zakken naar de vloer.

De bewegingen van J&I zijn inspiratiebron. Ik hoef ze niet 1 op 1 na te doen. Ik zoom in op de vloeiende lijnen die zij met hun lichamen in de ruimte schrijven. Ik voel de intentie en vreugde waarmee zij gebruikmaken van hun soepele en expressieve lichamen.

Gaandeweg kom ik los van mijn denken en word ik dans.

ik laat me leiden en ervaar de ruimte met dichte ogen

Op een ander moment word ik tijdens een van de oefeningen met mijn ogen dicht door een mededanser in verschillende tempo’s door de ruimte geleid.

Ik kan me toch oriënteren, doordat ik ook met ogen dicht aan de raamkant het invallende licht registreer. Ik hoor het wanneer ik dichter in de buurt kom van een van de luidsprekers. Ik ervaar de muur waar ik rakelings langs loop, maar waarmee ik geen fysiek contact maak.

Ik voel me bevrijd door de concentratie op mijn lichamelijke zintuigen. Ik voel overgave door het vertrouwen dat ik moet stellen in de leidende ander.

medicijn tegen lijfsvergetelheid

Tijdens Happy Movements doen we ook een choreografietje. Dan probeer ik wel heel precies de bewegingen van J&I te volgen. Als zij draaien, draai ik ook. Mijn rug volgt het krommen van hun ruggen.

De kunst is om evenwicht te vinden tussen hoofd en lichaam. Als dat lukt, dan ben je dicht bij de essentie van dans.

De essentie van hoe leven zou kunnen zijn zonder ‘lijfsvergetelheid’.

Dans je mee?

Wil je meedansen? Neem dan gerust contact met me op: Nicoline.

 

Gedicht Mindstyle & Lifestyle

50plusmeisjes dansen wat af

11 april 2016

even een time-out

Dansen in Good [Old] Times. My Tasteful Life. Holland Dance 2016. Foto: de Schaapjesfabriek

Zo, dat is lang geleden dat ik een post schreef. Even een time-out genomen, vanwege druk, druk druk…

Mijn baan is best wel intensief. Thuis wil ik verantwoord koken. Dus dagelijks minstens een uur achter aanrecht en fornuis. En dan ben ik nog een bofkont, omdat manlief de dagelijkse boodschappen doet. Het moederschap vergt ook het nodige. Mijn dochter is na 3,5 maand Canada en Texas in het kader van een ‘gap year’ teruggekeerd op het nest. Dat is weer even wennen. Meer reuring in huis, meer rotzooi, meer was, meer strijk. Ja, ik weet het, dat kan ze zelf ook, maar zo gaat het in de praktijk niet. Ik val snel terug in de routine “Mama doet het wel”. Mijn comfortzone. Niks mis mee. Als ze op zichzelf gaat wonen, dan heeft ze nog jaren om haar huisvrouwenskills te ontwikkelen.

dansen, dansen en nog eens dansen

Dansen in Good [Old] Times. My Tasteful Life. Holland Dance 2016.

DANSEN! Daar was ik vooral mee gepreoccupeerd de laatste maanden.

Ik danste in de Holland Dance productie ‘Good [Old] Times. My Tasteful Life’ onder leiding van twee beroemde (ja echt!) choreografen Jérôme Meyer en Isabelle Chaffaud.

Samen met zestien andere 55-plussers was ik ondergedompeld in een grandioos dansavontuur. We waren met veertien vrouwen en drie mannen in leeftijd variërend van 56 tot 80 jaar. Sommigen met en sommigen zonder danservaring. Allemaal mensen die op gevorderde leeftijd het aandurfden om voor honderden toeschouwers zowel hun sterkte kanten als hun kwetsbaarheid te tonen.

 Good [Old] Times. My Tasteful Life. Holland Dance 2016

Repeteren.

Good [Old] Times. My Tasteful Life. Holland Dance 2016

Muziek beluisteren, tellen, notities maken. Het hoort er allemaal bij.

Mijn enige vrije doordeweekse dag ging op aan trainen en repeteren. Al snel moest ik ook nog een deel van de zaterdag ‘opofferen’. Bovendien oefende ik thuis bijna elke dag de danspassen. Het is best een klus om een choreografie onder de knie te krijgen (op mijn leeftijd). Het  lukte door honderden keren de muziek te beluisteren. Door tellen, door in gedachten meedansen, door de cues te ontdekken, waardoor ik precies op het goede moment in de muziek de goede beweging kon maken.

Ik heb net zo lang geoefend tot muziek en beweging zo in mijn hoofd en mijn lijf geheid zaten dat ik niet meer hoefde na te denken over de volgorde van de passen. Pas toen kon ik werkelijk dansen en opgaan in het moment. De bewegingen volgden elkaar als vanzelf op en ik gaf me over aan de diepe emoties die de dans in mij opriepen. Zo leerde ik uitdrukking en expressie te geven aan die bewegingen. Tijdens de voorstellingen voelde het alsof ik een kostbaar geschenk aanbood aan het publiek in de zaal.

Good [Old] Times. My Tasteful Life. Holland Dance 2016

Première.

de montage

Een van de hoogtepunten vond ik de zgn. montagedagen. In plaats van in de repetitiestudio oefenden we nu in de ‘echte’ zaal in het Korzo Theater. Een heel weekeinde lang werden puntjes op de i gezet. Aan belichting en geluid gingen uren op. Het decor werd met militaire precisie geplaceerd. Markeringspunten van witte tape waren ons behulpzaam om de juiste plek op het podium te vinden.

Ik kreeg een inkijkje in wat er allemaal komt kijken bij zo’n professionele dansvoorstelling. Zwaar onder de indruk was ik van het perfectionisme van de choreografen, van de technicus, van de productie-assistente en zeker ook van de dansers. We zijn allemaal tot het gaatje gegaan.

Je lijkt zo’n weekeinde met z’n allen te bestaan in een parallelle wereld, naast de huis-tuin-en keuken-echte-buitenwereld. Dat gevoel werd versterkt, doordat we werkten in een zaal zonder daglichttoetreding. Het zorgde voor een ambiance waarin we ons meer dan 100% konden focussen op onze performance.

De afgelopen maanden zaten we met z’n allen in een soort snelkookpan. We leerden elkaar goed kennen en werden een hechte groep.

Dansen in Good [Old] Times. My Tasteful Life. Holland Dance 2016. Foto: de Schaapjesfabriek

Het was fijn om met leeftijdgenoten te zijn. Onze wilde haren zijn we kwijt. Haantje-de-voorste-gedrag ontbrak ten enenmale. In plaats van onderlinge competitie hadden we oog voor elkaar. We haalden niet alleen het beste uit onszelf, maar ook uit de collega-dansers.

Het was bijzonder om te ervaren dat alle dansers hun eigen individuele zelf bleven maar tegelijkertijd ook een radertje waren in de groep. Dit schrijvende voel ik weer het geluksgevoel dat die saamhorigheid opriep. Het ontroert me.

prachtige 55-plussers

Voelbaar was het dat we 55-plussers zijn met veel levenservaring. Met meer mensenkennis dan toen we jonger waren. We zijn mensen die geleerd hebben om rekening te houden met elkaar. We zijn opmerkzame mensen, die een ander graag een hart onder de riem steken als dat nodig is. Tegelijkertijd zijn we geen doorsnee mensen. We zijn 56 tot 80 (!) jarigen die het wagen om met hun tanige, dunne, dikke, slappe, rimpelige lichamen een avondvullende dansvoorstelling op de planken te zetten.

We waren op onze leeftijd ‘de schaamte voorbij’ om de titel van het invloedrijke boek van generatiegenoot Anja Meulenbelt uit 1976 maar eens te misbruiken. Onze lichamen voelden niet als obstakel. Om voor mijzelf te spreken: ik genoot van mijn lichaam dat nog volop meewerkte aan de expressie die ik met heel mijn lijf en leden over de bühne wilde brengen.

Drie zondagen dansten we in het Haagse Korzo Theater de sterren van de hemel. Drie keer voor een uitverkochte zaal. Hoe gaaf is dat.

Hoe het zo gekomen is, dat ik danste in ‘My Tasteful Life’: daarover meer in mijn volgende blog. En dan meteen ook informatie over bijzondere dansinitiatieven in Den Haag voor 50-plussers.

links en gedicht

Via deze link kun je ons zien dansen, maar helaas zonder de prachtige muziek. Die wordt door YouTube geblokkeerd vanwege de rechten die erop rusten. Wil je de voorstelling inclusief geluid ontvangen, laat het me weten en ik we-transfer het naar je toe.

Via deze link kun je een interview met Isabelle Chaffaud en ondergetekende zien en beluisteren, inclusief delen uit de voorstelling mét muziek.

En natuurlijk schreef ik een gedicht over dit dansavontuur, over de choreografen en de dansers.

Dansavontuur

De kleine man staat op zijn strepen
en zet onze neuzen naar één kant

met het krommen van een vingerkootje
-naar keuze-
krijgt zij de lachers op haar expressieve hand

dansend over onbekende wegen
lichtvoetig happend naar lucht
overwinnen wij toeslaande twijfel

we spreken ieder
onze eigen lichaamstaal

in de boog van mijn arm
koester ik de liefde
terwijl jij de last
van je schouders schudt

stuk voor stuk
bewegen we samen

naar elkaar toe
van elkaar af

kwetsbaar gaan we
elk ons weegs