Monthly Archives

april 2017

Gezien & Gelezen

Choreografenduo MEYER-CHAFFAUD maakt SOUL #1 Audience. Het danspubliek wordt uitgedaagd om mee te doen.

9 april 2017
MEYER-CHAFFAUD choreografenduo

choreografenduo MEYER-CHAFFAUD 15 jaar bij Korzo

MEYER-CHAFFAUD choreografenduo

Jérôme Meyer en Isabelle Chaffaud

Het choreografenduo MEYER-CHAFFAUD werkt al 15 jaar samen met Korzo. Om dit jubileum te vieren maakten Jérôme Meyer en Isabelle Chaffaud de dansvoorstelling Soul #1 Audience. Ze kozen voor een gedurfd concept, waarin de toeschouwer 100% centraal staat. Zo zeer zelfs, dat ze de ziel van het publiek willen doorgronden en (aan)raken.

De 40-gers Jérôme en Isabelle dansen beiden zelf mee in Soul #1 Audience samen met vier andere jonge professionele dansers (v), zes amateur dansers en twee acteurs. In leeftijd variërend van teenager tot  senior!

een blog en een vlog over een blog

Vorige week werd ik geïnterviewd door Ellen Dorrestein over  Soul #1 Audience. Voor een blog voor Korzo: lees maar.

Korzo is zowel een  fantastische theater in de Haagse Prinsestraat als ook een van de belangrijkste moderne dansproducenten in Nederland.

Dit is dus een blog over een blog. En dan is er ook nog een vlog.

Een blog in de serie ‘backstage blogs’ van Korzo dus. Waarin ik zeg:

“…de samenwerkingen met Isabelle en Jérôme hebben me zachter gemaakt. Gelukkiger. Via dans kom je met het goede van de mens in aanraking.”

Toen ik dat teruglas, was ik opnieuw ontroerd. Kippenvel kroop over mijn armen en langs mijn ruggengraat.

waar liggen de grenzen van publieksparticipatie?

In Soul #1 Audience onderzoeken MEYER-CHAFFAUD de grenzen van publieksparticipatie. Vanaf het allereerste begin is ‘het publiek’ onderdeel van het wordingsproces. In een zestal zgn. ‘Creative HUB meetings’ kon wie wilde openbare repetities bijwonen, gevolgd door een kringgesprek met de choreografen, dansers en acteurs. Het was een zoektocht naar de diepere lagen van de belevingswereld van de participerende toeschouwer.

creative hubs en hup de drempel over

Ik maakte een aantal van die HUBS mee en deelde een kijkje in mijn binnenste. Ik vertelde over de drempels, die ik moest overwinnen om mee de vloer op te gaan. Welke reserves ik voelde om de vraag om connectie van de dansers te (durven) beantwoorden. Voor mij persoonlijk werden de drempels geslecht door de dynamiek van de dans, door de openheid van de dansers, door hun zachtaardig uitgestoken handen, door hun liefdevolle verleiding tot een wezenlijke ontmoeting en last but not least door het gesproken woord.

Met hun zetje in de rug stapte ik over door mij zelf opgeworpen drempels heen. Zo heb ik dit vraag-en- antwoordspel ervaren. Niet in het minst ook toen ik tijdens de première het definitieve stuk zag temidden van een meer onwetend publiek.

Het al dan niet aannemen van uitgestoken handen begint al voor de voorstelling. Sommigen laten zich met gesloten ogen door de performers vanuit de foyer de zaal in geleiden. De danser als blinde geleide hond vraagt de toeschouwer om vertrouwen en overgave nog voor hij goed en wel zit.

Eenmaal gezeten in een gelijkvloers carré rondom het speelveld worden zowel emotie als ratio aangesproken. De twee sporen houden gelijke tred en vullen elkaar aan.

ook de teksten kwamen binnen

MEYER-CHAFFAUD choreografenduo

Acteur Anne Stam met uitgestoken armen

Het waren vooral de teksten van Voltaire over ziel en identiteit die een beroep deden op mijn ‘rede’. Ze werden met passie en een sterke présence over de bühne gebracht door acteur Anne Stam. Hij is de mediator tussen dansers en publiek. Net als de dansers probeert ook hij het publiek van de stoelen te krijgen.

catharsis

Toen, aan het einde van de voorstelling we met z’n allen samen op het podium onze bevrijdende dans dansten voelde dat als een catharsis.

“Catharsis: reiniging, zuivering, vooral figuurlijk van de ziel.”

een uitgestoken hand aannemen ja/nee

MEYER-CHAFFAUD choreografenduo

Ongetwijfeld zullen er ook mensen in het publiek hebben gezeten, die met angst in het hart hoopten dat de uitgestoken hand aan hen voorbij zou gaan. Die dit gebaar misschien als dwingend of zelfs als agressief hebben ervaren. Zeker als de uitnodiging tot participatie min of meer als een donderslag bij heldere hemel kwam.

“Moet ík méédoen?! De dansvloer op!? Voor paal staan!?”

ik was niet blanco

Voor mij lag dat anders. Ik wist ongeveer wat er komen ging.

Sterker nog, ongeveer een jaar geleden stond ik als 55plus amateur danser op diezelfde Korzo planken tijdens het Holland Dance Festival. Ik deed mee aan ‘Good [Old] Times, My Tasteful Life’ onder regie van diezelfde MEYER-CHAFFAUD.

MEYER-CHAFFAUD choreografenduo

Voorstelling Good [Old] Times, My Tasteful Life

Ik schreef er gloedvol over in mijn blog ’50plusmeisjes dansen wat af’. Sweet memories!

En nog dans ik elke vrijdagochtend onder hun bezielende leiding mijn Happy Movements, samen met een tiental andere dansers op leeftijd.

Ik vraag me af:

“Hoe zou ik hebben gereageerd als ik helemaal blanco de voorstelling was ingegaan?”

Dan had ik vast meer reserves gehad. Maar toch, ook zonder ‘voorkennis’ had ik me vast laten verleiden de vloer op te gaan. Omdat ik van meedoen hou, omdat ik van dansen hou en omdat ik door te dansen kan ‘ontsnappen aan mijn hoofd’, zoals ik in een andere blog schreef.

SOUL #1 Audience. Ga het zien en maak het mee!

Ik wil niet pushen hoor, maar GA HET ZIEN en MAAK HET MEE!

Je hebt nog vier kansen in april. Dan is de voorstelling te zien in Eindhoven, Amsterdam, Zutphen en Den Haag. Tickets bestellen kan via deze link.

Ik ben heel nieuwsgierig naar de reactie van andere toeschouwers.

Wat vond jij ervan?

GEDICHT

Als toegift nog het gedicht dat ik eerder schreef over het dansavontuur Good [Old] Times. My Tasteful Life. Over de choreografen en de dansers.

Dansavontuur

De kleine man staat op zijn strepen
en zet onze neuzen naar één kant

met het krommen van een vingerkootje
-naar keuze-
krijgt zij de lachers op haar expressieve hand

dansend over onbekende wegen
lichtvoetig happend naar lucht
overwinnen wij toeslaande twijfel

we spreken ieder
onze eigen lichaamstaal

in de boog van mijn arm
koester ik de liefde
terwijl jij de last
van je schouders schudt

stuk voor stuk
bewegen we samen

naar elkaar toe
van elkaar af

kwetsbaar gaan we
elk ons weegs