Gedicht Mindstyle & Lifestyle

50plusmeisjes dansen wat af

11 april 2016

even een time-out

Dansen in Good [Old] Times. My Tasteful Life. Holland Dance 2016. Foto: de Schaapjesfabriek

Zo, dat is lang geleden dat ik een post schreef. Even een time-out genomen, vanwege druk, druk druk…

Mijn baan is best wel intensief. Thuis wil ik verantwoord koken. Dus dagelijks minstens een uur achter aanrecht en fornuis. En dan ben ik nog een bofkont, omdat manlief de dagelijkse boodschappen doet. Het moederschap vergt ook het nodige. Mijn dochter is na 3,5 maand Canada en Texas in het kader van een ‘gap year’ teruggekeerd op het nest. Dat is weer even wennen. Meer reuring in huis, meer rotzooi, meer was, meer strijk. Ja, ik weet het, dat kan ze zelf ook, maar zo gaat het in de praktijk niet. Ik val snel terug in de routine “Mama doet het wel”. Mijn comfortzone. Niks mis mee. Als ze op zichzelf gaat wonen, dan heeft ze nog jaren om haar huisvrouwenskills te ontwikkelen.

dansen, dansen en nog eens dansen

Dansen in Good [Old] Times. My Tasteful Life. Holland Dance 2016.

DANSEN! Daar was ik vooral mee gepreoccupeerd de laatste maanden.

Ik danste in de Holland Dance productie ‘Good [Old] Times. My Tasteful Life’ onder leiding van twee beroemde (ja echt!) choreografen Jérôme Meyer en Isabelle Chaffaud.

Samen met zestien andere 55-plussers was ik ondergedompeld in een grandioos dansavontuur. We waren met veertien vrouwen en drie mannen in leeftijd variërend van 56 tot 80 jaar. Sommigen met en sommigen zonder danservaring. Allemaal mensen die op gevorderde leeftijd het aandurfden om voor honderden toeschouwers zowel hun sterkte kanten als hun kwetsbaarheid te tonen.

 Good [Old] Times. My Tasteful Life. Holland Dance 2016

Repeteren.

Good [Old] Times. My Tasteful Life. Holland Dance 2016

Muziek beluisteren, tellen, notities maken. Het hoort er allemaal bij.

Mijn enige vrije doordeweekse dag ging op aan trainen en repeteren. Al snel moest ik ook nog een deel van de zaterdag ‘opofferen’. Bovendien oefende ik thuis bijna elke dag de danspassen. Het is best een klus om een choreografie onder de knie te krijgen (op mijn leeftijd). Het  lukte door honderden keren de muziek te beluisteren. Door tellen, door in gedachten meedansen, door de cues te ontdekken, waardoor ik precies op het goede moment in de muziek de goede beweging kon maken.

Ik heb net zo lang geoefend tot muziek en beweging zo in mijn hoofd en mijn lijf geheid zaten dat ik niet meer hoefde na te denken over de volgorde van de passen. Pas toen kon ik werkelijk dansen en opgaan in het moment. De bewegingen volgden elkaar als vanzelf op en ik gaf me over aan de diepe emoties die de dans in mij opriepen. Zo leerde ik uitdrukking en expressie te geven aan die bewegingen. Tijdens de voorstellingen voelde het alsof ik een kostbaar geschenk aanbood aan het publiek in de zaal.

Good [Old] Times. My Tasteful Life. Holland Dance 2016

Première.

de montage

Een van de hoogtepunten vond ik de zgn. montagedagen. In plaats van in de repetitiestudio oefenden we nu in de ‘echte’ zaal in het Korzo Theater. Een heel weekeinde lang werden puntjes op de i gezet. Aan belichting en geluid gingen uren op. Het decor werd met militaire precisie geplaceerd. Markeringspunten van witte tape waren ons behulpzaam om de juiste plek op het podium te vinden.

Ik kreeg een inkijkje in wat er allemaal komt kijken bij zo’n professionele dansvoorstelling. Zwaar onder de indruk was ik van het perfectionisme van de choreografen, van de technicus, van de productie-assistente en zeker ook van de dansers. We zijn allemaal tot het gaatje gegaan.

Je lijkt zo’n weekeinde met z’n allen te bestaan in een parallelle wereld, naast de huis-tuin-en keuken-echte-buitenwereld. Dat gevoel werd versterkt, doordat we werkten in een zaal zonder daglichttoetreding. Het zorgde voor een ambiance waarin we ons meer dan 100% konden focussen op onze performance.

De afgelopen maanden zaten we met z’n allen in een soort snelkookpan. We leerden elkaar goed kennen en werden een hechte groep.

Dansen in Good [Old] Times. My Tasteful Life. Holland Dance 2016. Foto: de Schaapjesfabriek

Het was fijn om met leeftijdgenoten te zijn. Onze wilde haren zijn we kwijt. Haantje-de-voorste-gedrag ontbrak ten enenmale. In plaats van onderlinge competitie hadden we oog voor elkaar. We haalden niet alleen het beste uit onszelf, maar ook uit de collega-dansers.

Het was bijzonder om te ervaren dat alle dansers hun eigen individuele zelf bleven maar tegelijkertijd ook een radertje waren in de groep. Dit schrijvende voel ik weer het geluksgevoel dat die saamhorigheid opriep. Het ontroert me.

prachtige 55-plussers

Voelbaar was het dat we 55-plussers zijn met veel levenservaring. Met meer mensenkennis dan toen we jonger waren. We zijn mensen die geleerd hebben om rekening te houden met elkaar. We zijn opmerkzame mensen, die een ander graag een hart onder de riem steken als dat nodig is. Tegelijkertijd zijn we geen doorsnee mensen. We zijn 56 tot 80 (!) jarigen die het wagen om met hun tanige, dunne, dikke, slappe, rimpelige lichamen een avondvullende dansvoorstelling op de planken te zetten.

We waren op onze leeftijd ‘de schaamte voorbij’ om de titel van het invloedrijke boek van generatiegenoot Anja Meulenbelt uit 1976 maar eens te misbruiken. Onze lichamen voelden niet als obstakel. Om voor mijzelf te spreken: ik genoot van mijn lichaam dat nog volop meewerkte aan de expressie die ik met heel mijn lijf en leden over de bühne wilde brengen.

Drie zondagen dansten we in het Haagse Korzo Theater de sterren van de hemel. Drie keer voor een uitverkochte zaal. Hoe gaaf is dat.

Hoe het zo gekomen is, dat ik danste in ‘My Tasteful Life’: daarover meer in mijn volgende blog. En dan meteen ook informatie over bijzondere dansinitiatieven in Den Haag voor 50-plussers.

links en gedicht

Via deze link kun je ons zien dansen, maar helaas zonder de prachtige muziek. Die wordt door YouTube geblokkeerd vanwege de rechten die erop rusten. Wil je de voorstelling inclusief geluid ontvangen, laat het me weten en ik we-transfer het naar je toe.

Via deze link kun je een interview met Isabelle Chaffaud en ondergetekende zien en beluisteren, inclusief delen uit de voorstelling mét muziek.

En natuurlijk schreef ik een gedicht over dit dansavontuur, over de choreografen en de dansers.

Dansavontuur

De kleine man staat op zijn strepen
en zet onze neuzen naar één kant

met het krommen van een vingerkootje
-naar keuze-
krijgt zij de lachers op haar expressieve hand

dansend over onbekende wegen
lichtvoetig happend naar lucht
overwinnen wij toeslaande twijfel

we spreken ieder
onze eigen lichaamstaal

in de boog van mijn arm
koester ik de liefde
terwijl jij de last
van je schouders schudt

stuk voor stuk
bewegen we samen

naar elkaar toe
van elkaar af

kwetsbaar gaan we
elk ons weegs

 

Andere interessante posts

4 Reacties

  • Reply Willeke Verbeek 18 april 2016 at 09:57

    Wat fijn om dit te lezen. Het is voor mij herkenbaar, maar door jou onder (mooie) woorden gebracht.
    We zijn indertijd ons volwassen leven parallel aan elkaar begonnen op de zelfde middelbare school en onlangs hebben we allebei als 50+meisje ver van elkaar een bijna identieke nieuwe ervaring gehad.
    Ik heb in een professionele musical meegespeeld en hoewel voor mij de nadruk lag op het acteren, heb ik ook gedanst en het één zijn met de muziek na de zware training gevoeld. Ook heb ik van dichtbij gezien wat er allemaal bij komt kijken om een productie te ontwikkelen en neer te zetten.
    Je schrijft het ontbreken van onderlinge competitie en het oog voor elkaar toe aan de leeftijd van de deelnemers in jouw groep, maar ik heb dit zelfde ervaren in een groep met mensen van 7 tot 80. Met deze mensen heb ik een week lang inderdaad in een andere wereld, naast de dagelijkse wereld geleefd. In de kleedkamers zag je bijna geen smartphones, maar werd er wel geganzenbord, hielp iedereen elkaar en vingen mensen elkaar op. We waren er met en voor elkaar.
    Heel dierbaar, dat je die bijna gelijke ervaring zo mooi verwoordt.

  • Reply Ben Jutte 11 april 2016 at 09:52

    Ik heb dit dansavontuur van dichtbij meegemaakt en gezien hoe verrijkend het voor je was Nicoline!

    • Reply Nicoline Zemering 11 april 2016 at 09:54

      Dank voor je support al die dansmaanden!

  • Reply Nicoline Zemering 11 april 2016 at 09:40

    Zo fijn dat ik weer tijd heb om op de50plusmeisjes te schrijven! Misschien vreemd een reactie op mijn eigen post, maar het is ook een test. Werkt het allemaal naar behoren!

  • Laat een reactie achter