Categorie

Gegeten & Gedronken

(Uit) eten, glaasje wijn erbij, (lekker/bewust/makkelijk/samen) koken, boodschappen doen, een eigen moestuin, de lekkerste koffie, thee met smaakjes, eten met vrienden, alleen voor de tv, smakelijk en minder smakelijk….Eten en drinken doen we elke dag in duizenden variaties. In deze rubriek beschrijf ik mijn ervaringen.

Gegeten & Gedronken

Spruitjeslucht. Best wel aangenaam af en toe.

18 januari 2015

 

spruitjeslucht 
eerste Kerst en Oud-en-Nieuw
zonder moeder
maar toch met moeder
Drie generaties

Drie generaties

Eerste Kerst- en Oud-en-Nieuw zonder moeder en oma.

Rescuiescat in pace / Rest in Peace.

R.I.P. lieve Mam.

De kerstvakantie was een oase van rust.

Voor het eerst in jaren alle dagen vrij.

De dagen omarmden mij als een warme weldadige deken.

Het waren introverte weken, voornamelijk in huis doorgebracht.

Dochter A. bereidde zich voor op haar SE-weken. SE = Schoolexamen. Schoolonderzoeken noemden we dat in mijn tijd.

Het was rust en regelmaat dat de klok sloeg. Om 9.30 uur een ontbijtje met verse jus. Om 13.00 uur lunch en om 18.30 uur gezellig samen aan tafel.

Alle tijd om de krant te lezen. Om boodschappen te doen bij de visboer, de slager, het biologische groentenstalletje. Om slow te koken.

We genoten van (h)eerlijke ouderwetse maaltijden.

Die maaltijden waren een ode aan mijn op 14 augustus jl. overleden moeder. Ze was niet alleen in gedachten bij ons. Ook het eten dat op tafel stond zou er niet hebben gestaan zonder haar.

Kerst en Oud-en-Nieuw. Draadjesvlees

draadjesvlees

Urenlang stond op het fornuis bouillon te trekken. Het huis raakte doortrokken van een heerlijke geur, die bijdroeg aan een gevoel van geborgenheid.

En hoe lekker is het om van het soepvlees dan vervolgens een slaatje te maken met vastkokende aardappels, fijngehakte augurken en stukjes appel. Afgelopen zomer heeft mijn moeder daar nog zo van gesmuld. Nu deden wij haar dat na.

Ik hakte de peterselie met een groot mes op een houten snijplank. Als kind deed ik dat zo graag. Het hanteren van dat grote mes was reuze spannend.

Eigenijk is het niet echt hakken dat ik doe. Ik probeer het mes het werk te laten doen en niet mijn spieren. Losjes laat ik het mes op de plank vallen, waardoor het op eigen kracht de peterselie aan flarden slaat. Een paar keer hakken, dan de boel bij elkaar schrapen en nogmaals hakken, net zo lang tot de peterselie fijn genoeg is.

Meestal doe ik dit werkje tegenwoordig met de hakmolen, maar deze vakantie vol slow cooking, hakte ik de peterselie weer met de hand.
De ritmische cadans van het mes op de plank klonk mij als muziek in de oren.

En we aten draadjesvlees met rode kool.

Verse rode kool. Lekker laten stoven tot de kool heerlijk zacht is. Samen met een sjalotje bestookt met kruidnagels. Tot slot stukjes appels erbij en natuurlijk een plakje ontbijtkoek.

Kerst en Oud-en-Nieuw. Rode kool snijden.      Kerst en Oud-en-Nieuw. sjalotje met kruidnagels.      Kerst en Oud-en-Nieuw. Rode kool volgens oma's recept

Tegenwoordig zijn dergelijke recepten ‚op grootmoeders wijze’ in allerlei varianten op internet te vinden. Maar hoe dierbaar is het dat ik als schakel tussen oma en kleindochter mijn dochter A. heb kunnen inwijden in de geheimen van haar oma’s kookkunst.

Ook maakte ik kippensoep en -ragout. Bij wijze van uitzondering dit keer voor gezonde huisgenoten. Kippensoep en een pasteitje met haricots verts zijn in ons gezin het beproefde recept voor herstellende zieken. „Zal ik vanavond dan maar kippensoep en ragout maken”? Alleen die woorden al en dat vooruitzicht bevorderen het herstel.

Oudejaarsdag bakten A. en ik samen oliebollen.

Het beslag maakten we zelf, zonder gebruik van kant-en-klare oliebollenmix.

Oud-en-Nieuw. Oliebollenbakken

Oliebollen bakken, dat had ik sinds mijn kinderjaren niet meer gedaan. Levendig is de herinnering aan woorden als krenten, rozijnen en sukade. En die onvergetelijke geur van verse gist.

 

Kerst en Oud-en-Nieuw. Oliebollen bakken       Kerst en Oud-en-Nieuw. Oliebollenbakken     Kerst en Oud-en-Nieuw. Oliebollen bakken.
Op nieuwjaarsdag waren mijn moeders oliebollen opnieuw een feest voor alle ooms en tantes die ons „een gelukkig nieuwjaar” kwamen wensen. Als zij hun complimenten uitten, dan was ik trots op mijn moeder.

Trots is een sterke emotie.

Herinneringen aan trotse gevoelens blijven je lang bij.

Nu ben ik trots op mijn dochter omdat ze niet eerder het huis uit wil voordat zij het bereiden van een gladde, klonterloze roux in de vingers heeft.

Voor haar is ragout uit blik voor altijd „niet te (vr)eten”.

Gedicht ‘Oma’

oma

jij aan het einde
ik aan het begin

twee parallelle lijnen
die elkaar snijden

een toekomstbeeld
en levende herinnering

Links

http://weethetsnel.nl/instructie/870-Hoe-kun-je-ouderwetse-oliebollen-bakken-van-zelfgemaakt-beslag

http://www.ah.nl/allerhande/recept/R-R767098/hollands-draadjesvlees

http://www.receptenenzo.nl/Recepten/Rode%20kool%20op%20grootmoeders%20wijze

Gegeten & Gedronken Mindstyle & Lifestyle

Moestuin. Jetta Klijnsma en mijn slakken.

3 november 2014
slijmende slakken
in een graf van zout
matineuze moestuin klus

slak in moestuin              slak in moestuin     slak in moestuin   slak in moestuin

images

Al weer een paar jaar heb ik een moestuin en dit jaar had ik alle tijd om te experimenteren en daar de vruchten van te plukken. Enige domper was de uitspraak van Jetta Klijnsma van afgelopen juni. Wat voelde ik me toen een enorme muts met mijn moestuin.

Jetta Klijnsma, onze 57 jarige staatssecretaris van Sociale Zaken, had me daar toch een fantastische oplossing bedacht om de pensioenderving te compenseren: „Neem een moestuin” zei ze.

Volgens haar een prima oudedagsvoorziening: je hoeft je niet langer blauw te betalen in de supermarkt met je kleine pensioentje. En tegelijkertijd draagt het bij aan een gezonde levensstijl. Je eet niet alleen onbespoten biologisch geteelde groenten en fruit, maar je bent ook lekker in beweging in zo’n tuintje. Bukken en weer opstaan bij het zaaien, onkruid wieden en oogsten. Schoffelen en harken. Met de kliko heen en weer voor de afvoer van het groenafval.

moestuinbak op poten    moestuinbak op poten

Word je zo krakkemikkig dat het werken in de moestuin je niet meer zo goed afgaat, stap dan over op verhoogde bakken. Daarmee is het ook met stramme ledematen comfortabel op stahoogte tuinieren.

Wat wil een mens, oud van dagen en met een klein pensioentje nog meer?

Bovendien heeft die categorie landgenoten tijd zat, ja toch?

Bezigheden buitenshuis hebbende

Het lijkt erop dat mevrouw Klijnsma de connectie met vieve gepensioneerden is kwijtgeraakt door haar bbh (bezigheden buitenshuis hebbende). Anders zou ze toch ondervinden dat er met die groep geen afspraak te maken valt, zo druk hebben ze het met van alles en nog wat. Hun eerstvolgende mogelijkheid in de agenda is standaard drie maanden verder.

En met de trein gaat ze zeker ook niet. In ieder geval niet tijdens de daluren. Dan zou ze ervaren dat de treincoupé’s vol zitten met dagjes-pensionado’s. Liever nog gaan onze 65-plussers verder van huis. Verblijven ze in zonniger oorden als het in Nederland winter is. Ontdekken ze nieuwe landen en steden.

moestuin, Jetta Klijnsm, slakken

ze zit toch wel bij Max

 Maarten ’t Hart

maartens-moestuin-still-2

De meesten zijn ook Maarten ’t Hart niet, die het gelukkigst is binnen een cirkel van een paar kilometer rondom zijn woonhuis en die ook nog eens verstand heeft van tuinieren.

Een moestuin hoeft echt geen dagelijkse aandacht, maar te vaak of voor langere tijd afwezig zijn is niet bevorderlijk voor het grootbrengen van groenten en fruit. In warme periodes een paar dagen geen water geven is funest. Niet iedereen heeft thuisblijvende buren, die willig zijn om de moestuin te bewateren als de eigenaar een paar dagen of weken op reis is.

Dat onkruid ach, dat kan wel een tijdje, en die slakken, dat is nog tot daaraantoe. Maar op tijd water geven, dat is echt essentieel.

Alle gekheid op een stokje en los van „kweek een pompoen voor uw pensioen”; „moestuinsocialisme” en „daar tuinen wij niet in Jetta”: een moestuin is echt geweldig!

Slakken

Ik ben in het gelukkige bezit van een grote tuin midden in Den Haag. Door de keukendeur wandel ik zo ‚mijn terrein’ op. Nog in pyjama ga ik op vochtige vroege ochtenden op slakkenjacht. Dan zijn de slakken uit hun schuilplaatsen gekomen en kruipen ze over de paden. Ik stop ze in wat ik noem ‘het slakkengraf’: een leeg melkpak met daarin een flinke laag zout. Met een stokje schuif ik de naaktslak in zijn/haar ‚kist’.

Slakken met een huisje raap ik met de hand op. Behalve de hele jonge. Hun huisje is teer en kwetsbaar. Hoe voorzichtig ik ook ben, toch breekt steevast het slakkenhuis tussen mijn vingers en heb ik het jonge malse slakje beet. Dan is het snel terug naar de keuken om het slijmerige goedje af te spoelen. Ook qua efficiëntie zit ik daar niet op te wachten. Stel ik knijp een slakje dood terwijl ik mij achter in de tuin bevind. Dan moet ik toch al gauw zo’n 36 m. heen en weer lopen.

Overigens, ik probeer er niet in te kijken, in dat slakkengraf. Te smerig voor woorden al die in zout opgeloste ’escargots’. Zodra er weer een leeg melkpak beschikbaar komt, niet ik het gebruikte pak dicht en donder ik het meteen in de vuilnisbak.

slak in moestuin

slak op weg naar zijn graf

Naaktslakken maken je het vangen erg gemakkelijk. Als ik ze met het stokje aanraak rollen ze zich op. Zelfs de grootste naaktslak wordt dan een compact wezen dat zich gladjes het melkpak in laat schuiven.

slak in moestuin

naaktslak rolt zich op bij aanraking

Volgend jaar ga ik het toch anders doen. Dan ga ik mijn slakken bestrijden met bier. Dat is veel slakvriendelijker dan zout.

Weetje

Wereldwijd zijn er zo’n 60.000 tot 75.000 verschillende soorten slakken; huisjesslakken en naaktslakken. Slakken hebben een gespierde voet waarmee ze zich verplaatsen. De twee ogen zitten op steeltjes met daaronder tastorganen. Slakken zijn hermafrodiet. Elke slak kan een vrouwelijke of een mannelijke vorm aannemen tijdens de paring. Gemiddeld legt een slak 500 eitjes. De ontwikkeling tot volwassen slak duurt twee maanden. Een naaktslak kan twee tot drie jaar oud worden en overwintert, maar strenge vorst overleven ze niet. De tong van de slak is een soort rasp met kleine hoornen tandjes erop. Zij raspen hun voedsel in plaats van het af te bijten wat verklaart dat gaten in bladeren vaak rafelig ogen en de nerven van een blad meestal nog in tact zijn.

slak in moestuin

 

Gedicht ‘Richting horizon’

richting horizon

een poes volgt traag
het zilveren spoor
op het pad in mijn tuin
en doet haar behoefte

achter in mijn beeld
slaan vogels hun vleugels
uit op de vlucht

nat geregend
neigen annabelle’s bollen
schaamtevol neerwaarts

mijn blote voeten
dauwtrappen door het gras
het hek door
richting horizon

Links

http://www.vpro.nl/kijk/maartens-moestuin.html

http://www.makkelijkemoestuin.nl/bak-voor-je-moestuin