Gedichten

Gedicht bij blog Begraafplaatsen bezoeken als hobby

Minne

dochter van Amsterdam
schippersvrouw op Ameland

bijna 100 jaar nadat jij heenging
zet ik voet op jouw graf

in barensnood liet jij het leven
dat je met de dood in de ogen
aan zoon Minne schonk

je geniet
verlegen zijn conceptie
nieuw leven in ’t verschiet
je weet
opgroeien zie ik hem niet

een min voor Minne kan je niet wezen
vergeefs zoekt zijn pasgeboren mond jouw tepel

desalniettemin blijf je voor Min
voor eeuwig en altijd
zijn beminde mam


Gedicht bij blog De eindigheid van het leven

’s Avonds op de bank

’s avonds op de bank
soms verlang ik er ’s ochtends al naar

niet meer in de benen
die liggen ontspannen
op het zwarte leer

niet mee op de voeten
hun werk is gedaan
op naar de wc gaan
en nog een wijntje halen
na

ik zie dat ik mijn nagels moet knippen
zolang ik nog bukken kan
zolang ik nog kracht heb te knijpen
in die nageltang

’s avonds op de bank is anders
als je er ’s ochtends al ligt

geveld door het leven
zwaar in plaats van licht

geveld door al die jaren
in touw
door het leven te leven

zonder jou  


Gedicht bij blog 50plusmeisjes dansen wat af

Dansavontuur

De kleine man staat op zijn strepen
en zet onze neuzen naar één kant

met het krommen van een vingerkootje
-naar keuze-
krijgt zij de lachers op haar expressieve hand

dansend over onbekende wegen
lichtvoetig happend naar lucht
overwinnen wij toeslaande twijfel

we spreken ieder
onze eigen lichaamstaal

in de boog van mijn arm
koester ik de liefde
terwijl jij de last
van je schouders schudt

stuk voor stuk
bewegen we samen

naar elkaar toe
van elkaar af

kwetsbaar gaan we
elk ons weegs


Gedicht bij blog Daarheen gaan poëziewedstrijd

daarheen gaan

ik ga op hooggehakte hoge laarzen

mijn terneergeslagen ogen
zien jou
jezelf verliezen

aan de Amstel
achter het hek
van het Franse balkon

daar lokt het water
daar waar ik met opgetrokken knieën
zit in het raamkozijn

amberen ogen

bedrogen kom ik uit
en wend mijn blik
van toen naar straks

strak in de plooi
zie ik je weer
daarheen gaan
wil ik nimmermeer


zou het niet meer

zou het niet meer
iets van
onderling
van samen
van wederkerigheid

zou dat moeten
of kunnen
misschien?

zou dat mogen?

dat ik diep
in je ogen kijk
recht
in je ziel

mijn neus tegen jouw neus

en rakelings langs je lippen
te gaan
zonder dat lucht
zich merkbaar verplaatst

onder ons onze
zijdelings strelende dijen
op een eerste verkenningstocht

is het niet meer
iets van
met z’n tweeën
iets van
niet meer alleen

zou dat moeten
of kunnen
misschien?


the place to be

op feesten en partijen
keuvel ik
uiteindelijk
met iedereen

binnen in een stille diepte
verstomd het lachen
vergaan

het opwellende onderwerp
blijft steken
in een anekdote of dronkenmansgelal

in geroezemoes duik ik onder
verdwijn ik in the place to be

daar lokt het water
daar waar ik met opgetrokken knieën
zit in het raamkozijn


Gedicht bij blog Mark Rothko. Dat zou ik hem nog willen vragen.

Rothko Rood. Rothko Dood.

in 1958 schilderde je nr. 5
het is mijn geboortejaar

door de rode tunnel zag ik het witte licht
kwam ik paars naar buiten

in het glas van jouw wit en rood en paars
gespiegeld

tussen medemensen
kijk ik
56 jaar na dato
naar jouw kwetsbaarheid

voor het einde
schilder je rood

voor de dood
schilder je rood

tomatenrood

bloedrood

centrale rafelranden
jouw persoonlijke verdwijnlijn

dat zwart uit ’64
dat kon ik nog verdragen

ingekaderde duisternis
zwart met zwart omrand

het hield het einde
op een afstand


 

Gedicht bij blog Poëzieweek 2015 van start met de gedichtendag

De-wat-ooit-was-strop

een onveranderbaar verleden
beheerst met klem mijn bestaan

onontkoombaar, onomkeerbaar
zijn de dagen van jaren her

met mijn bloed vloeide leven weg
het kleeft nog aan jouw handen

jij die gaf, nam
ook mijn lust

uit geen bed zal ik ooit ontwaken
zoals ik gisteren was


 

Gedicht bij blog ‘Spruitjeslucht’

Oma

jij aan het einde
ik aan het begin

twee parallelle lijnen
die elkaar snijden

een toekomstbeeld
en levende herinnering


 

Gedicht bij blog ‘The Image as Burden’

Beelden

oh, die beelden
die beelden
die zwarte beelden
die witte beelden
die bedrukte beelden

die beelden
van verdrukten
der aarde

ter aarde geworpen
de teerling

onverzettelijk
de revolutionairen
draaien zich om

marcheren
gekscherend schaterend
de grijze weg

los van de ernstige ernst
is het luchtiger lopen
op het levenspad


 

Gedicht bij blog ‘Moestuin, Jetta Klijnsma en mijn slakken’

richting horizon

een poes volgt traag
het zilveren spoor
op het pad in mijn tuin
en doet haar behoefte

achter in mijn beeld
slaan vogels hun vleugels
uit op de vlucht

nat geregend
neigen annabelle’s bollen
schaamtevol neerwaarts

mijn blote voeten
dauwtrappen door het gras
het hek door
richting horizon


 

Gedicht bij blog ‘Strand dilemma’

Als eva

als eva op het strand geweest
besmuikt laag bij de grond

blootgesteld aan de golven en de wind
zand tussen billen
schuurt de schaamte weg

rennen zodra je je onbespied waant
vrijgevochten de schuimkoppen in

schouders naar achteren
neus in de lucht
wie weet (her)kent iemand mij

dobberend omhoog en omlaag
overspoeld door zoute lust
de blik omhoog
wolken in het blikveld
de blik omlaag
borsten als heuvels
omspoeld door de Noordzee

de branding sleurt me
mee naar de kust
trekt mijn benen onder mij vandaan
laat mij gaan
als een nimf
naar de vloedlijn

keer op keer
van diep naar ondiep
niet te diep
omsloten
door de veiligheid
en bekendheid
van mijn herinnering


 

Gedicht bij blog ‘Zonder vader, zonder moeder’

Zonder moeder

op het zwarte vest
tref ik nog
je tedere grijze haren

ik laat ze

met je laatste maaltijd
bevlekte je je doodskleed

ik laat je los
ik pak je vast
je gezicht als was het van was

ik streel je arm
zepig, vettig
al
stervende in het versterven
nog voor de laatste
dunne zucht

je gebroken ogen geloken
krijgen een betekenis
verdwenen hun diepten
stuitend op troebel grijs

naast je
liet je me verweesd achter


 

Gedicht bij blog ‘Reizen met puberdochter’

Dochter, dochterlief

dochter, dochterlief
hormonen jagen door ons lijf

we zijn vrouw, moeder, dochter
en lekker wijf

voelen het gewrijf
van dijen
tegen elkaar

blonde haren wapperen
in de wind

eensgezind
lopen we de boot op

varen we de einder tegemoet
met lood in de schoenen


 

Gedicht bij blog ‘Strand van Scheveningen’

Strand van Scheveningen

oneindig monochroom
tot aan de einder

met zilver gehoogde golven
raken mijn voeten
trekken zich vervolgens
krachtig terug
richting Engeland

vingers van vlagen
plagen door mijn haren heen
lopen naar benee
over borsten, buik en bovenbeen

omgekeerd graaft
mijn lichaam haar vormen
in het mulle zand

de hand van mijn door
zon en water zinderende metgezel
beweegt zich langzaam
over de huid van mijn rug

’s avonds al
is de afdruk van mijn hete lijf
opgelost in het zoute water
van de Scheveningse zee


 

Gedicht bij blog ‘Zoon’

Zoon

ach kindje
ach kindje
och kind

spleetogen tegen ’t licht
oneindig lief gezicht

ach ventje
och ventje

vent

weet ik wie je was
weet ik wie je bent

BA (Hons)
with honours
voor jou
voor mij

weerbarstig briljant
briljant weerbarstig

in je kielzog
maalstroom
draaikolk

net niet
kopje onder


 

Gedicht bij blog ‘dement’

Mama

mijn hoofd in je schoot
over je schouder, gezicht in je nek
transpiratielucht van fris en jong en energiek

wat ben je lief
wat ben je mooi
iedereen kijkt naar je

ik hef mijn hoofd, kijk naar je omhoog

oneindige gang met murmelende wezens
handen wrijven langs de wand
spruitjeslucht is er heilig bij

in je kamer
komt me tegemoet

daardoorheen breekt bleek
fris en jong en energiek


 

Gedicht bij blog ‘jarig’

Even nog naar ik hoop

aan de overkant van de heuvel
zal het gras niet groener zijn

heb ik nog tijd van leven
indien geen einde abrupt
als een overval

wordt dor en droog het gras
voor mijn voeten weggemaaid

het verleden verdringt het heden
zwarte gaten tussen grijze stof

als het tegenzit slaan
helpende handen dood
op een stoffig interieur

als het meezit naar ik hoop
slaan helpende handen
liefdevol zich om mij heen

en wordt er niet
in de derde persoon
tegen mij gesproken

als het meezit naar ik hoop
blijf ik nog lang mijn eigen nagels lakken
mijn eigen benen scheren

op eigen benen staan

even nog naar ik hoop
blijft mijn ouderdom
een vergezicht


 

Gedicht bij blog Niet achter de geraniums

Herfst, heet het

de boom voor het bed van mijn geliefde
(we hebben hem vaak opgezet bij nacht en ontij)
heeft zijn streken verloren in de wind

moeders krulspelden liggen
als dansende vingers in de mand

zwijg theemuts
over donzen ogen

straks moet je weer
van wanten weten


 

Gedicht bij blog Oma

Oma

jij aan het einde
ik aan het begin

twee parallelle lijnen
die elkaar snijden

een toekomstbeeld
en levende herinnering

 

10 Reacties

  • Reply Dement. Mijn moeder wordt geweldig verzorgd in verpleeghuis. 3 mei 2015 at 13:49

    […] Gedichten […]

  • Reply reizen met puberdochter door Scandinavië. 3 mei 2015 at 13:49

    […] Gedichten […]

  • Reply Zonder vader, zonder moeder. Afscheid en officieel wees. 3 mei 2015 at 13:48

    […] Gedichten […]

  • Reply Strand dilemma: badpak, bikini, monokini of helemaal zonder? 3 mei 2015 at 13:47

    […] Gedichten […]

  • Reply The Image as Burden 3 mei 2015 at 13:47

    […] Gedichten […]

  • Reply Spruitjeslucht. Best wel aangenaam af en toe. 18 januari 2015 at 18:00

    […] Gedichten […]

  • Reply Nicoline 6 juli 2014 at 16:55

    Reactie op gedicht MAMA via LinkedIn

    “mooi en heel herkenbaar…..”

    margaret van breukelen
    Geestelijke gezondheidszorg professional

  • Reply Nicoline 6 juli 2014 at 16:53

    Reactie op het gedicht MAMA via LinkedIn

    ” Heel mooi verwoord!!”

    Marjan Stoevelaar-van den Oever, Volgt de opleiding tot uitvaartverzorger bij Docendo en zoekt een baan in de uitvaartbranche.

  • Reply Nicoline 6 juli 2014 at 16:52

    Reactie via LinkedIn op gedicht MAMA

    “mooi, dank voor het delen.”

    Agnes Schouten, Uitvaartbegeleider in aandacht bij Humanistische Uitvaartbegeleiding + Werkzoekende als freelance uitvaartbegeleider

  • Reply Joho 5 juni 2014 at 22:16

    mooi eerbetoon aan je oma, Nicoline. En wat een prachtige foto van haar.

  • Laat een reactie achter