Monthly Archives

januari 2015

Gedicht Gezien & Gelezen

Poëzieweek 2015 van start met de gedichtendag.

29 januari 2015
poezieweek 2015

Poëzieweek 2015: met zingen is de liefde begonnen

Poëzieweek 2015. Gedicht de-wat-ooit-was-strop

“Met zingen is de liefde begonnen”. Dat is het motto van de Poëzieweek 2015.
Vanaf vandaag t/m 4 februari a.s.

“Niemand beter dan een dichter kan de complexiteit van de liefde bezingen: teder of vol passie, prille vlinders of reeds vertrouwde warmte, dromerige vreugde of hartverscheurend liefdesverdriet.”

Tja, die liefde. Hoe zal ik die bezingen?

Als 50plusmeisje draag ik heel wat liefdessporen met me mee.

Sommige hangen als een strop om mijn nek. Een rugzak in het kwadraat.

Poëzieweek 2015. Gedicht de-wat-ooit-was-strop
Gedicht

de-wat-ooit-was-strop

een onveranderbaar verleden
beheerst met klem mijn bestaan

onontkoombaar, onomkeerbaar
zijn de dagen van jaren her

met mijn bloed
vloeide leven weg
het kleeft nog aan jouw handen

jij die gaf,
nam ook mijn lust

uit geen bed
zal ik ooit ontwaken
zoals ik gisteren was

Link

http://www.poezieweek.com

Gezien & Gelezen

Levenslessen uit de krant, ook Erna Sassen voelt zich nog dat 16-jarige meisje

28 januari 2015
krantenpapieren
levenslessen
zwart op wit

FullSizeRender

een feest der (h)erkenning

Een feest der (h)erkenning was het interview met Erna Sassen in de rubriek Levenslessen in NRC Weekend van 24-25 januari.

Erna Sassen is 53 jaar oud. Maar zegt ze:

„misschien voel ik me nog steeds dat 16-jarige meisje”.

Haar uitspraak sluit naadloos aan op de pay-off van de50plusmeisjes.nl: „van buiten 50plus van binnen nog dat meisje van 16”.
Ontleend aan een gesprek met mijn 80-jarige oma. Haar woorden zijn mij altijd bijgebleven. http://de50plusmeisjes.nl/oma/

zijn en voelen

De zin „Misschien voel ik me nog steeds dat 16-jarige meisje” liet me niet los.

Hij is zo aarzelend. Waarom gebruikt ze “misschien”? Waarom gebruikt ze „voelen”? Waarom zegt ze niet dat ze nog steeds dat 16-jarige meisje „is”.

Hoe verhoudt voelen zich tot zijn? Voelen impliceert een zekere afstand.
Voelen volgt na zijn. Je bent dit of dat, er gebeurt je zus of zo en daarna voel je daar dan iets bij.

Er is een groot verschil tussen alleen zijn en je alleen voelen, zeg maar.

Is Sassen tussen haar 16de en 53ste in wezen onveranderd gebleven? Of voelt zij dat alleen maar zo?

keep-calm-and-sweet-16-6

de zenuwen

Erna Sassen ‚deed’ de toneelschool. Lange tijd was ze werkzaam als actrice. Ze maakte haar eigen theatervoorstellingen en was op tv te zien als zuster Suzanne Lievegoed in Medisch Centrum West.

Ze wilde één persoon worden en dacht dat te kunnen bereiken op het podium. Met een vader die chronisch depressief was viel haar jeugd niet mee. Ze had weinig zelfvertrouwen en twijfelde aan het nut van haar bestaan. Een eetprobleem was een van de gevolgen.

Haar carrière als actrice ging uiteindelijk ten gronde aan ‚de zenuwen’. Heftige angstaanvallen voor het ‚opgaan’ kregen de overhand en dwongen haar te stoppen met theater.

Erna Sassen werd schrijfster. Van kinderboeken en boeken voor jongvolwassenen.

woede

Haar leven werd beheerst door woede. Woede was de drijfveer om te gaan schrijven. Boosheid werd gekanaliseerd door het bijhouden van een dagboek en het schrijven van brieven aan vriendinnen.

Tegenwoordig voelt Erna Sassen zich eindelijk veilig. Als schrijfster bedenkt ze het leven achter de computer.

„Ik bedenk het leven liever achter de computer, dan dat ik eraan deelneem”.

Heftig!

jij en de wereld

Erna Sassen is lang zoekende geweest hoe zich te verhouden tot de wereld. Ze is in wezen niet veranderd. Ze heeft wel haar eigen manier gevonden om met het leven om te gaan. Ze vond het niet in het theater. Ze vond het wel in het schrijverschap.

Fijn voor haar!

onze eigen weg

Zo gaan we allemaal onze eigen weg om met de rauwe realiteit van het leven te kunnen dealen.

Gegeten & Gedronken

Spruitjeslucht. Best wel aangenaam af en toe.

18 januari 2015

 

spruitjeslucht 
eerste Kerst en Oud-en-Nieuw
zonder moeder
maar toch met moeder
Drie generaties

Drie generaties

Eerste Kerst- en Oud-en-Nieuw zonder moeder en oma.

Rescuiescat in pace / Rest in Peace.

R.I.P. lieve Mam.

De kerstvakantie was een oase van rust.

Voor het eerst in jaren alle dagen vrij.

De dagen omarmden mij als een warme weldadige deken.

Het waren introverte weken, voornamelijk in huis doorgebracht.

Dochter A. bereidde zich voor op haar SE-weken. SE = Schoolexamen. Schoolonderzoeken noemden we dat in mijn tijd.

Het was rust en regelmaat dat de klok sloeg. Om 9.30 uur een ontbijtje met verse jus. Om 13.00 uur lunch en om 18.30 uur gezellig samen aan tafel.

Alle tijd om de krant te lezen. Om boodschappen te doen bij de visboer, de slager, het biologische groentenstalletje. Om slow te koken.

We genoten van (h)eerlijke ouderwetse maaltijden.

Die maaltijden waren een ode aan mijn op 14 augustus jl. overleden moeder. Ze was niet alleen in gedachten bij ons. Ook het eten dat op tafel stond zou er niet hebben gestaan zonder haar.

Kerst en Oud-en-Nieuw. Draadjesvlees

draadjesvlees

Urenlang stond op het fornuis bouillon te trekken. Het huis raakte doortrokken van een heerlijke geur, die bijdroeg aan een gevoel van geborgenheid.

En hoe lekker is het om van het soepvlees dan vervolgens een slaatje te maken met vastkokende aardappels, fijngehakte augurken en stukjes appel. Afgelopen zomer heeft mijn moeder daar nog zo van gesmuld. Nu deden wij haar dat na.

Ik hakte de peterselie met een groot mes op een houten snijplank. Als kind deed ik dat zo graag. Het hanteren van dat grote mes was reuze spannend.

Eigenijk is het niet echt hakken dat ik doe. Ik probeer het mes het werk te laten doen en niet mijn spieren. Losjes laat ik het mes op de plank vallen, waardoor het op eigen kracht de peterselie aan flarden slaat. Een paar keer hakken, dan de boel bij elkaar schrapen en nogmaals hakken, net zo lang tot de peterselie fijn genoeg is.

Meestal doe ik dit werkje tegenwoordig met de hakmolen, maar deze vakantie vol slow cooking, hakte ik de peterselie weer met de hand.
De ritmische cadans van het mes op de plank klonk mij als muziek in de oren.

En we aten draadjesvlees met rode kool.

Verse rode kool. Lekker laten stoven tot de kool heerlijk zacht is. Samen met een sjalotje bestookt met kruidnagels. Tot slot stukjes appels erbij en natuurlijk een plakje ontbijtkoek.

Kerst en Oud-en-Nieuw. Rode kool snijden.      Kerst en Oud-en-Nieuw. sjalotje met kruidnagels.      Kerst en Oud-en-Nieuw. Rode kool volgens oma's recept

Tegenwoordig zijn dergelijke recepten ‚op grootmoeders wijze’ in allerlei varianten op internet te vinden. Maar hoe dierbaar is het dat ik als schakel tussen oma en kleindochter mijn dochter A. heb kunnen inwijden in de geheimen van haar oma’s kookkunst.

Ook maakte ik kippensoep en -ragout. Bij wijze van uitzondering dit keer voor gezonde huisgenoten. Kippensoep en een pasteitje met haricots verts zijn in ons gezin het beproefde recept voor herstellende zieken. „Zal ik vanavond dan maar kippensoep en ragout maken”? Alleen die woorden al en dat vooruitzicht bevorderen het herstel.

Oudejaarsdag bakten A. en ik samen oliebollen.

Het beslag maakten we zelf, zonder gebruik van kant-en-klare oliebollenmix.

Oud-en-Nieuw. Oliebollenbakken

Oliebollen bakken, dat had ik sinds mijn kinderjaren niet meer gedaan. Levendig is de herinnering aan woorden als krenten, rozijnen en sukade. En die onvergetelijke geur van verse gist.

 

Kerst en Oud-en-Nieuw. Oliebollen bakken       Kerst en Oud-en-Nieuw. Oliebollenbakken     Kerst en Oud-en-Nieuw. Oliebollen bakken.
Op nieuwjaarsdag waren mijn moeders oliebollen opnieuw een feest voor alle ooms en tantes die ons „een gelukkig nieuwjaar” kwamen wensen. Als zij hun complimenten uitten, dan was ik trots op mijn moeder.

Trots is een sterke emotie.

Herinneringen aan trotse gevoelens blijven je lang bij.

Nu ben ik trots op mijn dochter omdat ze niet eerder het huis uit wil voordat zij het bereiden van een gladde, klonterloze roux in de vingers heeft.

Voor haar is ragout uit blik voor altijd „niet te (vr)eten”.

Gedicht ‘Oma’

oma

jij aan het einde
ik aan het begin

twee parallelle lijnen
die elkaar snijden

een toekomstbeeld
en levende herinnering

Links

http://weethetsnel.nl/instructie/870-Hoe-kun-je-ouderwetse-oliebollen-bakken-van-zelfgemaakt-beslag

http://www.ah.nl/allerhande/recept/R-R767098/hollands-draadjesvlees

http://www.receptenenzo.nl/Recepten/Rode%20kool%20op%20grootmoeders%20wijze