Levenslessen uit de krant, ook Erna Sassen voelt zich nog dat 16-jarige meisje

28 januari 2015

krantenpapieren
levenslessen
zwart op wit

een feest der (h)erkenning

Een feest der (h)erkenning was het interview met Erna Sassen in de rubriek Levenslessen in NRC Weekend van 24-25 januari.

Erna Sassen is 53 jaar oud. Maar zegt ze:

„misschien voel ik me nog steeds dat 16-jarige meisje”.

Haar uitspraak sluit naadloos aan op de pay-off van de50plusmeisjes.nl: „van buiten 50plus van binnen nog dat meisje van 16”.
Ontleend aan een gesprek met mijn 80-jarige oma. Haar woorden zijn mij altijd bijgebleven. http://de50plusmeisjes.nl/oma/

zijn en voelen

De zin „Misschien voel ik me nog steeds dat 16-jarige meisje” liet me niet los.

Hij is zo aarzelend. Waarom gebruikt ze “misschien”? Waarom gebruikt ze „voelen”? Waarom zegt ze niet dat ze nog steeds dat 16-jarige meisje „is”.

Hoe verhoudt voelen zich tot zijn? Voelen impliceert een zekere afstand.
Voelen volgt na zijn. Je bent dit of dat, er gebeurt je zus of zo en daarna voel je daar dan iets bij.

Er is een groot verschil tussen alleen zijn en je alleen voelen, zeg maar.

Is Sassen tussen haar 16de en 53ste in wezen onveranderd gebleven? Of voelt zij dat alleen maar zo?

de zenuwen

Erna Sassen ‚deed’ de toneelschool. Lange tijd was ze werkzaam als actrice. Ze maakte haar eigen theatervoorstellingen en was op tv te zien als zuster Suzanne Lievegoed in Medisch Centrum West.

Ze wilde één persoon worden en dacht dat te kunnen bereiken op het podium. Met een vader die chronisch depressief was viel haar jeugd niet mee. Ze had weinig zelfvertrouwen en twijfelde aan het nut van haar bestaan. Een eetprobleem was een van de gevolgen.

Haar carrière als actrice ging uiteindelijk ten gronde aan ‚de zenuwen’. Heftige angstaanvallen voor het ‚opgaan’ kregen de overhand en dwongen haar te stoppen met theater.

Erna Sassen werd schrijfster. Van kinderboeken en boeken voor jongvolwassenen.

woede

Haar leven werd beheerst door woede. Woede was de drijfveer om te gaan schrijven. Boosheid werd gekanaliseerd door het bijhouden van een dagboek en het schrijven van brieven aan vriendinnen.

Tegenwoordig voelt Erna Sassen zich eindelijk veilig. Als schrijfster bedenkt ze het leven achter de computer.

„Ik bedenk het leven liever achter de computer, dan dat ik eraan deelneem”.

Heftig!

jij en de wereld

Erna Sassen is lang zoekende geweest hoe zich te verhouden tot de wereld. Ze is in wezen niet veranderd. Ze heeft wel haar eigen manier gevonden om met het leven om te gaan. Ze vond het niet in het theater. Ze vond het wel in het schrijverschap.

Fijn voor haar!