gelezen in de Volkskrant

Afgelopen zaterdag (27 juni 2015) las ik in het Economiekatern van de Volkskrant het artikel “Nederlandse rozen uit Kenia, op een koopje”.
Best een genuanceerd artikel. Ik kreeg bijna medelijden met de geïnterviewde teler van

“een keurig bedrijf”

duizenden rozen per dag

In Kenia worden de rozen in kassen geteeld. Vervolgens knippen vrouwen (ja, vooral vrouwen) 2.400 rozen per dag, waarvoor ze 2,50 euro betaald krijgen.

2.400 rozen per dag!

De rozen worden gesorteerd, gebundeld en verpakt. De verpakking varieert, afhankelijk van de Europese supermarkt waar het bosje uiteindelijk verkocht gaat worden.

Zo komen 2,8 miljard rozen van Kenia naar Nederland.

die rozen bij AH

Ik associeer die rozen met AH.

Daar zie ik ze regelmatig; in het bloemenrekje waar ik langsloop op weg naar de uitgang.

Het zijn van die in wezen armetierige, maar toch ook ergens best wel vrolijke bosjes met gesorteerde gekleurde roosjes. Dat is het beeld dat ik voor ogen had tijdens het lezen.

Ze staan na de kassa. Je wordt geacht bloemen en planten apart af te rekenen bij de info balie, waar je ook sigaretten kunt kopen.

God zij dank voor die extra barrière. De boodschappen liggen dan al betaald en wel in mijn winkelwagentje en ik heb dan meestal nog maar een idee: zo snel mogelijk naar huis. Veel te gehaast om voor zo’n bosje weer een keer langs een kassa te moeten.

Soms kom ik tegen beter weten in toch in de verleiding om zo’n bosje te kopen. Vooral als ze in de aanbieding zijn. Twee bossen voor 5 euro of zo iets.

Godbetert. Tuurlijk weet ik dat dat niet kan. Zo goedkoop.

En dan toch. Ook, nadat ik inmiddels uit ervaring weet dat die rozen nooit allemaal uitkomen. Dat de meeste binnen een paar dagen hun kopjes laten hangen en ik me dan heel erg genaaid voel.

sinds Moederdag

Maar sinds Moederdag dit jaar koop ik die dingen niet meer.

Toen hoorde ik voor het eerst dat de meeste van onze ‘Nederlandse’ supermarktrozen uit Afrika komen. Via Facebook kwam mij de campagne onder ogen die HIVOS al jaren rondom Moederdag en Valentijnsdag organiseert. Het zijn uitgelezen dagen om de consument te wijzen op

“de erbarmelijke arbeidsomstandigheden in de Afrikaanse rozenteelt.”

Bij mij heeft de HIVOS-campagne gewerkt. Het was het broodnodige laatste zetje, gecombineerd met die hangende kopjes, waardoor ik tegenwoordig de verleiding om zo’n bosje rozen uit Kenia aan te schaffen met het grootste gemak kan weerstaan. En dat blijft zo, ondanks het genuanceerde artikel, ondanks de best valide argumenten van de teler, ondanks het vermoeden dat werk in Afrika sowieso beter is dan geen werk.

Ik werd overigens getriggerd om het artikel te lezen, omdat ik naar aanleiding van de HIVOS-campagne op Moederdag een gedicht schreef over die rozen uit Afrika (http://de50plusmeisjes.nl/moederdag-met-rozen-uit-afrika/).

Gedicht

dag moederdag

dag moeder

rozen speciaal voor jou
ingevlogen uit Afrika

daar waar
rode rozen
en witte rozen
en gele rozen
en roze rozen
onder ongeëvenaarde omstandigheden
tot wasdom komen

gekoesterd door 12 uur zon
en 12 uur schaduw

geplukt door de zwarte handen
van zwarte moeders
en aanstaande moeders

gebonden tot een bos
van 10 of 20

geschikt door blanke handen
van blanke dochters

„dag mam
kijk eens hoe mooi
al die kleurtjes

zal ik ze even in een vaasje zetten”?